۲۱ شهید ایرانی در میان قربانیان اردوگاه صبرا و شتیلا

همیشه در لابه‌لای وقایع تاریخی حقایق پنهانی وجود دارند که سال‌ها بعد پیدا می‌شوند و خواننده را شگفت‌زده می‌کنند. جمعه گذشته بیست و نهمین سالگرد کشتار صبرا و شتیلا بود؛ فاجعه‌ای که در آن صد‌ها تن از آوارگان ساکن اردوگاه‌های صبرا و شتیلا به دست شبه‌نظامیان مسیحی تحت حمایت ارتش اسراییل به خاک و خون کشیده شدند.
 
از تعداد کشته‌شدگان این فاجعه آمار دقیقی در دسترس نیست چرا که به ادعای بازماندگان معدود فاجعه به غیر از گور دسته‌جمعی که در محل کشتار در منطقه الغبیری بیروت جنوبی برای قربانیان حفر شده، تعداد زیادی در اماکن دیگر مانند «ملعب الریاضی» مدفون شده‌اند.
 
کشف این گورهای دسته جمعی چندان دشوار نیست، کافی است روزی دولت تصمیم بگیرد که طرح مترو بیروت را اجرا کند آنگاه است که ابعاد هولوکاست معاصر فلسطینی آشکار می‌شود.
 
اما در میان قربانیان حادثه ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا تعداد زیادی غیرفلسطینی نیز وجود دارند که روزنامه السفیر چاپ بیروت پس از گذشت سه دهه از آن پرده برداشت و خبر دردناک برای ما ایرانی‌ها این است که در میان شهدا این فاجعه هولناک ۲۱ ایرانی نیز وجود داشتند که در همه این سال‌ها هیچ سخنی از آنها در هیچ جا گفته نشده است! منبع خبر روزنامه السفیر گزارش رسمی قاضی دادگاه نظامی وقت، اسعد جرمانوس است که هیچ‌گاه منتشر نشده است.
 
اینکه چرا در آن زمان این گزارش ناپدید شد، کاملا روشن است. دادگاه نظامی لبنان زیرنظر رییس‌جمهور این کشور فعالیت می‌کند که بر مبنای قانون اساسی این کشور باید از میان مسیحیان مارونی انتخاب شود؛ رییس‌جمهور آن زمان لبنان کسی نبود جز امین جمیل، رهبر کنونی حزب کتائب که نظامیان تحت فرماندهی پدرش پیر جمیل (رهبر وقت حزب) به همراه یگان‌هایی از شبه نظامیان قوات لبنانی به فرماندهی سمیر جعجع و حزب مسیحی ملی‌گرایان آزاد به رهبری کمیل شمعون و شبه نظامیان وابسته به سعد حداد مرتکب آن جنایت هولناک شدند و طبیعی است که امین جمیل مانع از انتشار گزارشی شود که پدر و حزب متبوعش محکوم شوند. بنابراین باید افرادی مانند ایلی حقیبه ترور می‌شدند تا متهمین اصلی در پشت خط قرمز عدالت آسوده باشد.
 اگر خبر روزنامه السفیر صحیح باشد که معمولا این چنین است، شکی نیست این ۲۱ مبارز ایرانی در شب تاریک ۱۶ سپتامبر حومه جنوبی بیروت برای دفاع از اردوگاه و جلوگیری از قتل‌عام زنان و کودکان بی‌دفاع وارد اردوگاه فلسطینیان شده بودند. السفیر از اسامی این شهدای ایرانی و محل دفن آنها هیچ اطلاعاتی منتشر نکرده است، ‌اما آیا در ایران نیز کسی از این مردان ایرانی، ‌ نام و نشانی در دست ندارد؟