اصول سه گانه مقاومت برای مذاکره درباره آینده فلسطین / گفت و گو با اسماعیل رضوان

1- آزادی زندانیان 2- بازگشت آوارگان 3- آزادی اراضی اشغالی
درخواستی که محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین جمعه گذشته به سازمان ملل ارائه داد تا استقلال کشور فلسطینی بر مبنای مرزهای 1967 ثبت و اعلام شود هم اکنون در شورای امنیت در دست بررسی است. طرح شناسایی کشور مستقل فلسطین تاکنون حمایت قریب به 130 کشور را به خود جلب کرده است و لذا طراحان آن امیدوارند در صورت تصویب چنین طرحی گشایشی در حیات سیاسی فلسطینیان صورت بگیرد اما جمع وسیعی از فلسطینیان هنوز با تردید به آینده این طرح می‌نگرند. مقاومت فلسطین از جمله حماس این طرح محمود عباس را به مثابه اقدامی غیرمعقول می‌داند که مطالبات قسمت اعظم ملت فلسطین که در آوارگی به سر می‌برند را پاسخگو نیست و بعید است بخش قابل قبولی از سرزمین‌های آنها که طی بیش از 6 دهه در اشغال اسرائیل است را آزاد سازد. تقابل محمود عباس و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مجمع عمومی سازمان ملل بیانگر نشانه‌هایی از احتمال توقف طرح تشکیلات خودگردان است، لذا حماس و سایر گروه‌های جهادی فلسطینی ادامه مقاومت را اساسی‌ترین عنصر در رویارویی با تل‌آویو می‌دانند و رهبران حماس عملکرد دو‌ساله نتانیاهو و بی‌ثمر ماندن مذاکرات سازش میان فتح و اسرائیل را پشتوانه مستحکمی برای استدلال‌های خود قرار می‌دهند.
برای بحث پیرامون آینده فلسطین‌ در گرماگرم انقلاب‌های عربی و آخرین نگاه رهبران مقاومت به چشم‌انداز اجلاس شورای امنیت سازمان ملل درباره طرح عضویت فلسطین با اسماعیل رضوان سخنگوی حماس به گفت‌وگو نشستیم.

*در صورتی که درخواست محمودعباس برای شناسایی کشور فلسطینی در مرزهای 1967 تصویب شود آیا ممکن است در راهبرد جنبش مقاومت برای تشکیل دولتی در سراسر سرزمین‌های فلسطین تغییری به وجود آید؟
استراتژی مقاومت فلسطین ثابت است و دستخوش تغییر نشده و نمی‌شود. ما همچنان ملتزم و متعهد به احقاق حقوق ملت فلسطین و ادامه مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی هستیم. چنین مسائلی نمی‌تواند موجب عقب‌نشینی ما از مواضع خود مبنی بر تأمین حقوق مشروع فلسطینی‌ها شود. ملت و مقاومت ما هیچ پیشنهادی را که منجر به انصراف از حق بازگشت آوارگان به سرزمین‌های خود شود، نمی‌پذیرد. ما تنها پیشنهادهایی را می‌پذیریم که به آزادی سرزمین فلسطین، آزادی زندانیان از زندان‌های صهیونیستی و بازگشت آوارگان به سرزمین خود بینجامد. حقوق سرزمینی قریب 5 میلیون فلسطینی که به واسطه تجاوزات صهیونیست‌ها که به صورت آواره درآمده‌اند مسئله‌ای نیست که به راحتی بر سر آن معامله صورت گیرد.

*جنبش حماس ضمن مطرح کردن برخی اشکالات محتوایی طرح به نظر می‌‌آید بیش از همه نگران عواقب آن است چرا؟
طرح محمود عباس در عمل به برخی خواسته‌های طرف اسرائیل جامه عمل می‌پوشاند. صهیونیست‌ها می‌توانند از این طرح به عنوان مجوزی برای تکمیل بخشی از پروژه‌های توسعه‌طلبانه خویش بهره بگیرند حتی به لحاظ وسعت جغرافیایی، طرف صهیونیستی به برتری مطلق می‌رسد. شناسایی کشور فلسطینی در محدوده مرزهای 1967 به فلسطینی‌ها اجازه نخواهد داد که آنان به سرزمین‌های 1948 بازگردند و همچنین فلسطینی‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی را در معرض اخراج گسترده قرار خواهد داد. بنابراین آنچه این طرح به‌دست می‌آورد با آنچه پس از تصویب این طرح از دست می‌رود قابل قیاس نیست. گفته می‌شود تحرک اخیر تشکیلات خودگردان و نیز حمایت شدید اتحادیه عرب از آن، ناشی از تأثیرات حوادث اخیر جهان عرب است.

*انقلاب‌های عربی تغییراتی بنیادین در ترکیب حامیان مقاومت فلسطین و متحدان اسرائیل به‌وجود آورده است. از دیدگاه شما این تحولات از چه زاویه‌ای بر آینده فلسطین و رژیم صهیونیستی تأثیر خواهد گذاشت؟
تردیدی نیست که این انقلاب‌ها چشم‌انداز و آینده روشنی را برای مسئله فلسطین گشود و از این پس افق‌های امیدبخشی برای مسلمانان بویژه مردم ستمدیده فلسطین ایجاد شده است چرا که حرکت بیداری اسلامی حامی مقاومت و حقوق ملت فلسطین است. این بیداری و تغییرات ناشی از آن در جهان اسلام به شکل‌گیری یک جبهه حمایت کامل از قضیه فلسطین منجر شد. این در حالی است که در گذشته برخی کشورهای منطقه و جهان ما را در محاصره خود قرار داده و با اسرائیل رابطه داشتند اما امیدواریم با ظهور این تحولات معادلات آینده در جهت اصلاح سیاست این کشورها تغییر کند. امروز نفوذ رژیم صهیونیستی روبه اضمحلال نهاده است و تل‌آویو به‌طور همه‌جانبه و در مقابل انقلاب‌های مردمی نگران و نسبت به آینده خود بیمناک شده است. همه جناح‌های درون نظام صهیونیستی چنین تحولاتی را برای آینده این رژیم خطری بزرگ برآورد می‌کنند.

*آیا تصویر دقیق‌تری از آینده خاورمیانه بعد از جنبش‌های اخیر دارید؟ در این تصویر جایگاه فلسطین و مقاومت کجاست؟
آینده بسیار روشن است و این افق روشن را بیداری اسلامی که به تغییر جغرافیای سیاسی منطقه انجامیده پیش روی ما قرار داده است. این وضعیت جدید پیام‌آور همکاری بیشتر بین جبهه مقاومت و حامیان آن است. چنانکه اشاره کردم در دوره گذشته تاریخ خاورمیانه شماری از دولت‌های منطقه با گشودن باب ارتباط و سازش با رژیم صهیونیستی، ملت و مقاومت فلسطینی را در تنگنا قرار دادند یا به‌زعم خویش به سوی انزوا کشاندند اما اکنون جریان‌های مردمی که مقدرات سیاسی این کشورها را دردست گرفته به تعامل و نرمش مقابل رژیم صهیونیستی پایان داده و احقاق حقوق فلسطین را مسئله اصلی خود می‌دانند.