دولت کانادا خادم لابی صهییونیسم است / گفت و گو با دنیس رنکورت

دنیس رنکورت دانشمند شناخته شده کانادایی در زمینه مطالعات فیزیک است و بیش از یکصد مقاله در مجلات علمی منتشر کرده است. او تا قبل از اینکه سکوت خود را به نفع حق بشکند و علیه ظلم و ستم اسراییل در فلسطین و نیز لابی اسرائیل در کانادا و ایالات متحده آمریکا صحبت کند استاد فیزیک در دانشگاه اتاوا بود. وی چهره‌ای شناخته شده در محافل علمی کانادا و آمریکاست و بخصوص به خاطر تحقیقات بی‌نظیر خود در زمینه فیزیک مورد تحسین جوامع علمی کانادا و آمریکا بوده و هست.
این استاد فیزیک چند ماه پیش در یکی از جلسات درس خود در بحثی که میان دانشجویان در گرفت سخنانی علیه لابی صهیونیسم و نیز ستم اسراییل علیه فلسطینیان ایراد کرد. جاسوسان لابی اسراییل در کلاس درس فورا ماجرا را گزارش کردند. لابی اسراییل این بار نیز به صورتی نامحسوس و با پرونده سازی از این شخصیت مبارزضد اسراییلی انتقام گرفت و وی را از دانشگاه اخراج و خانه نشین نمود. دلیل ارایه شده دانشگاه اوتاوا برای اخراج این سرمایه علمی این بود که وی به همه دانشجویان خود در ترم زمستانه فیزیک دانشگاه اوتاوا نمره الف داده است و این با قوانین علمی دانشگاه مغایر است. رانکورت اخیرا در همین وبلاگ به نام معلم فعال و به نشانی http://activistteacher.blogspot.com مطلبی نوشته است که طی آن به شعار حق اسراییل برای حیات که مدام توسط سران رژیم صهیونیستی سر داده می‌شود حمله کرده و می‌گوید این شعار پوچ بهانه‌ای برای سرکوب ملت فلسطین است. وی همچنین معتقد است که باید فلسطینیان به سرزمین خود باز گردند.
گفتگوی تحریریه خبرگزاری قدس با این استاد دانشگاه کانادا بعد از انتشار این مقاله صورت گرفته است که بسیار خواندنی است:

بعد از عمری تحمل کردن اکاذیب ماشین عقیده سازی حکومتی و دروغ‌های مجموعه شراکتی نخبگان دانشگاهی، احساسم این بود که به قدر کافی به خودم ضربه زده‌ام و لذا تصمیم گرفتم که از این پس با حقیقت زندگی کنم، یا دست کم در میان حقیقت مداران باشم و برای آنکه خودم را با معیارهای حقیقت طلبی و جستجوی واقعیات وفق دهم، تصمیم گرفتم که بر سر مسایلی چند در زندگی‌ام معامله کنم. برخی از این مسایل عبارت بود از نگرانی از واکنش دانشجویانم در سراسر جهان، همچنین نگرانی از واکنش اعضای هم محل و هم فامیلم در اوتاوا، و نیز ظلم و بردگی که به من در نهاد دانشگاه روا می‌رفت. اکنون که این اتفاقات بر من رفته است، می‌توانم بگویم که انگیزه من آزادی بود و ازاد شدن و مبارزه من نیز بر سر همین مساله بود و در واقع، کاری که من کردم یک طغیان شخصی علیه جنون دانشگاه اوتاوا بود که هویت افراد جوان را نقض می‌کرد و روشنفکرانی دست به سینه و آمده به خدمت بیرون می‌داد.
وی در باره چگونگی آزادی فلسطین از دست اشغالگران اسراییلی گفت: به نظرم بهتر است فرایندی با درجه مشارکت بالاتر برگزار نمود که طی آن، افراد با اتخاذ اقداماتی در جوامع مربوطه خود، میل و علاقه خویش را نسبت به سرزمین تاریخی فلسطین و حق بازگشت خود ابراز نمایند. مثلا، یک گروه کوچک از فلسطینیان که ترتیبات بازگشت به وطن را علنا و همراه با حمایت جامعه محلی و جهانی مهیا کنند تاثیری به مراتب بیشتر از هرگونه نظرسنجی، رفراندوم یا انتخابات را دارند. ما برهان این مساله را در ماجرای جنبش ناوگان امداد غزه مشاهده می‌کنیم. اقداماتی از این دست فراوان هستند. این اقدامات باید توسط کسانی اتخاذ شود که حقوقشان سلب شده است و بستر آن مبارزه با ظلمی باشد که بر آنها روا داشته شده است. مبارزه با این ظلم قویترین منبع انگیزه است و به آزادی خواهد انجامید.
این استاد اخراجی دانشگاههای کانادا و آمریکا در خصوص مخالفت مردم این کشورها با اسراییل نیز گفت: آری، در آمریکا و کانادا یک تغییر رویکردی رخ داده است و جنبشی رو به فزون در حال شکل گیری است که با لابی اسراییلی و نفوذ نامشروع و بی‌حد و حساب آن بر دولت ما و رسانه ای‌های ما مخالف است. این مساله را می‌توان در میان جامعه اساتید دانشگاهی مشاهده کرد طوری که روز به روز بر تعداد منتقدان لابی اسراییلی و خود اسراییل افزوده می‌شود. این مساله در جامعه رسانه‌ای نیز مشاهده می‌شود طوری که اخبار مخابره شده کمتر دستکاری می‌شوند. همچنین در میان جامعه دانشجویان، تشکیل جنبش دانشجویی دانشجویان مخالف آپارتاید اسراییل و نیز انجمن هفته مخالفت با آپارتاید اسراییل گام‌های بزرگی در این مسیر برداشته‌اند. جنبش‌های کارگری نیز روز به روز قطعنامه‌های تندتری در حمایت از فلسطین تصویب می‌کنند. فعالان آزادی‌های مدنی نیز با وحدت جنبش‌های آزادی خواهی اجتماعی و جامعه هنرمندان نیز با تولید فیلم در این مسیر گام بر می‌دارند. همچنین جامعه وکلا، ادعای دروغین یهودی ستیزی لابی اسراییل را به چالش کشیده است. در دانشگاه اوتاوا، دانشگاه محل تدریس من، رئیس دانشگاه (آلن راک، وزیر سابق فدرال و سفیر سابق کانادا در سازمان ملل) تا حدودی در اثر مواضع علنی اینجانب در وبلاگ یوفوواچ (UofOWatch) و نیز انتقاد شدید جامعه مدنی آمریکا رفتار خود را تغییر داده است و دیگر به تلاش‌های صورت گرفته برای احقاق حقوق فلسطینیان حمله نمی‌کند بلکه در این گونه مسایل سکوت می‌کند. به نظر اینجانب، روز به روز بر تعداد شهروندان ایالات متحده و کانادا که مخالف سیاست‌های متجاوزانه اسراییل هستند افزوده می‌شود و مخالفت آنها با مواضع متجاوزانه لابی اسراییل روز به روز شدیدتر می‌شود. ما در جنگ افکار عمومی علیه صهیونیسم پیروز شده‌ایم و این مساله به ما کمک می‌کند که تا حدودی دولت خود را که خادم لابی اسراییل است و در هزینه‌های اقتصادی به نفع مسایل جنگی صرفه جویی می‌کند در کنترل خود داشته باشیم. رنکورت در خصوص راههای بازداشتن اسراییل از جنایت پیشنهاد می‌کند که: رنکورت: کشورهای دارای حسن اراده (که شهروندانشان به نوعی دارای اختیارات مردم سالارانه هستند) می‌توانند فلسطین را به عنوان کشوری مستقل به رسمیت بشناسند و در غزه سفارت برپا کنند. اما کدام کشور پیش قدم این امر خواهد شد؟ احتمالا باید یک ناوگان آزادی برای برپایی سفارت رهسپار شود. به نظر من، کشورها نیز مانند افراد باید اقداماتی قاطع برای مبارزه با این ظلم و ستم‌ها اتخاذ کنند. ما محتاج سلسله‌ای از اقدامات متنوع و قاطع توسط افراد، سازمان ها، و کشورها هستیم تا با نظامی گری اسراییل و اشغالگری اقتصادی و فیزیکی آن مبارزه کنیم. این اقدامات با هم صدایی واحد خواهند شد علیه سلطه و ستم. یک عنصر مهم در تمامی این اقدامات آن است که ظلم و جنایات رخ داده را با صدایی رسا فریاد بزنیم و رسوا کنیم. اهل ظلم برای آنکه ظلم و اشغالگری شان را تداوم ببخشند لازم است که صورتی از مشروعیت برای خود بسازند و حفظ کنند و ما باید مدام به تخریب این چهره دروغین بپردازیم.
وی در مورد سازمان ملل نیز تصریح می‌کند: متاسفانه کشور کانادا در حال حاضر در رای دادن علیه قطعنامه‌های مدافع حقوق فلسطینیان در سازمان ملل به جرگه آمریکا و اسراییل پیوسته است. این تغییر موضع دیپلماتیک به دست سفیر وقت کانادا در سازمان ملل یعنی آلن راک صورت گرفت که هم اکنون رئیس دانشگاه اوتاواست و مرا به خاطر مواضع سیاسی‌ام اخراج نمود. به عنوان یک شهروند کانادایی، من معتقدم که سازمان ملل توان مخالفت با سلطه و نظامی گری آمریکا را ندارد. من همچنین معتقدم که نظامی گری آمریکا، توسعه طلبی آمریکا، مداخله جویی آمریکا و طعمه طلبی اقتصادی این کشور مشکلی اساسی در جهان است که سازمان ملل قادر به حل آن نیست. این استاد سابق فیزیک دانشگاههای کانادا و آمریکا حماس را نماینده سیاسی مشروع و دیدگاه بیان شده فلسطینیان می‌داند.
وی می‌گوید: اما اینقدر که در کانادا فهمیده ام، حماس جنبشی مسوولانه و ایثارگرانه است که در شرایط بسیار دشوار، کار بسیار بزرگی خلاف تصورات عمومی صورت داده است. فلسطینیان محتاج وجود حماس هستند. جهان محتاج وجود حماس است. هر چیزی جز حماس به بردگی کامل خواهد انجامید و به قهقرا خواهد رفت.
وی در باره نقش جمهوری اسلامی ایران در قضیه فلسطین نیز معتقد است: ایران تنها قدرت اصلی خاورمیانه است وکشوری است که فاسد نشده و آمریکا نیز با پول آن را نخریده است. امیدوارم ایران بتواند از مقاومت با نهایت توان حمایت کند تا جنایات هولناکی که در جریان است برچیده شود. من برای مردم ایران بیم دارم زیرا اسراییل و آمریکا می‌خواهند ایران را از بین ببرند تا به توسعه طلبی و سلطه خویش در منطقه شتاب بدهند. امیدوارم که در چند کشور دیگر در خاورمیانه انقلاب مردمی رخ دهدهمان‌طور که در کشورهای آمریکای لاتین رخ داد تا نخبگان حاکم مجبور شوند برای شهروندانشان و با شهروندانشان کار کنند. امیدوارم که چنین انقلاب فرهنگی‌ای در کانادا و ایالات متحده رخ دهد تا کانادا و ایالات متحده تبدیل به هویتی مردم سالار شوند و این چندحکومتی فعلی به کنار برود. من به عنوان مثال اتفاقی که در ایسلند افتاد و مردم سالاری به آن سامان بازگشت را تحسین می‌کنم و امیدوارم که این مدل در کانادا نیز اتفاق بیافتد. من بر این باورم که کشورهایی که واقعا مردم سالار هستند از طریق جنگ به حیات خود ادامه نمی‌دهند. قدسنا: آینده فلسطین را چگونه می‌بینید؟ رنکورت: پیش‌بینی می‌کنم که آینده فلسطین آینده جهان خواهد بود.