كنست رژيم صهيونيستي به كدام سو مي‌رود؟
قرار بود تا هجدهمين پارلمان رژيم صهيونيستي، كنست، تا اكتبر 2013 دوام بياورد، اما اختلافات بين بنيامين نتانياهو، نخست وزير اين رژيم و نمايندگان كنست سبب شد تا عمر اين دوره از كنست حدود يك سال كمتر تمام شود و نمايندگان در روز سه شنبه 16 اكتبر سال جاري رأي به انحلال كنست دهند.
اين رأي پس از بحث و جدل هايي گرفته شد كه از ماه ها پيش مطرح شده بود و در طول اين مدت نيز انحلال كنست به عنوان يكي از گزينه هاي پيش رو مطرح بود. در ماه مه بود كه نتانياهو انتخابات پارلماني زودهنگام را مطرح كرد و علاوه بر اين، پاييز را تاريخ زمان برگزاري اين انتخابات اعلام كرده بود.
توافق با حزب مخالف كاديما موجب شد تا نتانياهو از اين موضع خود عقب نشيني كند، اما ادامه اختلافات در درون كابينه صهيونيست ها از يك سو و اختلافات كابينه با نمايندگان كنست از سوي ديگر سبب شد تا در نهايت، كنست با رأي به انحلال، راه را براي انتخابات زودهنگام و تشكيل كابينه جديد باز كند.
يكي از موارد اختلافي به قانون مشهور «تال» بود كه به موجب آن يهوديان افراطي ارتدوكس از خدمت سربازي اجباري در سرزمين هاي اشغالي معاف مي شدند. «ايگدور ليبرمن» وزير خارجه رژيم صهيونيستي و رهبر حزب «اسرائيل بيتنا» از طرفداران جدي اين قانون بود، اما مخالفان دولت در كنست با آن مخالفت كردند و ديوان عالي قضايي رژيم صهيونيستي هم نظر نمايندگان مخالف را تأمين كرد و رأي عليه آن قانون داد. رأي ديوان عالي خشم ليبرمن را برانگيخت و به عنوان عضو ائتلافي در كابينه، انحلال كنست و انتخابات زودهنگام را خواستار شد.
اختلاف نتانياهو بر سر بودجه و مخالفت او با كاهش بودجه نظامي عامل ديگري بود كه به اين روند سرعت بخشيد تا آن كه با انحلال كنست در 16 اكتبر، نگاه ها به زمان برگزاري انتخابات كنست در 22 ژانويه دوخته شود و اين كه آرايش سياسي پس از آن چه خواهد بود.
هم چنان كه قابل پيش بيني بود، تغيير و تحولات در ميان احزاب و گرايشات سياسي رژيم صهيونيستي پس از 16 اكتبر شروع شد و انشعاب و زايش احزاب سياسي موجب شد تا آرايش سياسي وضعيت متفاوتي نسبت به پيش از انحلال پيدا كند. «شائول موفاز» توانست در رأس كاديما قرار بگيرد و «تزيپي ليوني» كه در پي موفقيت موفاز از كاديما خارج شده بود خود به تنهايي وارد مبارزات انتخاباتي شد و نه تنها توانست با انشعاب در كاديما چهره هاي قابل توجهي از آن را به سوي خود جذب كند، بلكه جبهه اي درخور توجه ايجاد كرد كه بتواند حزبي جديد به نام «هتنوعا» را تأسيس كند.
ايهود باراك در مقام وزير دفاع رژيم صهيونيستي مجبور به همكاري با نتانياهو بود، اما رقابت او با نخست وزير از كسي پنهان نبود و تهاجم هشت روزه رژيم صهيونيستي به غزه بهانه اي به باراك داد تا از كابينه خارج شود و با كناره گيري از حزب كارگر، فضاي لازم را براي فعاليت انتخاباتي خانم «شلي يخيموويچ» رهبر تازه حزب كارگر، ايجاد كرد.
اين تغيير و تحولات مربوط به احزاب عمده و اصلي رژيم صهيونيستي بود و همراه اين، بيش از 30 حزب و گروه سياسي ديگر هستند كه در جريان اين تغييرات قرار دارند تا با شركت در انتخابات 22 ژانويه تكليف 120 كرسي كنست را مشخص سازند. مسئله اصلي فعلي در ائتلاف ها و دسته بندي هاي سياسي است كه جبهه بندي احزاب را براي انتخابات روشن مي كند و اين كه وضعيت نتانياهو به عنوان رهبر ليكود در برابر ديگر احزاب چگونه است.
در يك نگاه كلي مي توان گفت كه جبهه بندي سياسي بين دو گرايش عمده ايجاد شده كه در يك سو احزاب افراطي قرار دارند و در سوي ديگر، احزاب ليبرال و چپ. حزب ليكود اصلي ترين حزب در جبهه افراطي است كه ائتلاف آن با حزب ليبرمن به نام ليكود - اسرائيل بيتنا اصلي ترين جبهه را در ميان احزاب افراطي تشكيل داده و از نظرسنجي ها چنين برمي آيد كه بتواند 38 كرسي از 120 كرسي را به دست آورد.
هر چند كه حزب كاديما برخلاف انتخابات پيش در ضعف كامل قرار گرفته، اما سه حزب كارگر، يش آتيد (آينده اي وجود دارد) و هتنوعا از احزاب عمده اي هستند كه جبهه مقابل افراطيون را تشكيل داده اند. نكته مهم در اين جبهه آن است كه نتوانسته اند در ميان خود وفاقي را براي تشكيل يك ائتلاف رقيب در برابر ائتلاف ليكود- اسرائيل بيتنا ايجاد كنند. اين موضوع سبب شده تا تشتت و اختلاف در جبهه مقابل نتانياهو حاكم شود و اگر مخالفان وي به سرعت راهي براي حل اين مشكل پيدا نكنند، شكست آنان در انتخابات محتمل خواهد بود.
عامل ديگر تعيين كننده در اين انتخابات مشكلات اقتصادي در رژيم صهيونيستي است كه نتانياهو با مانور امنيتي خود سعي دارد تا افكار عمومي را از توجه به اين مشكلات دور كند. اصرار نتانياهو بر ساخت شهرك هاي جديد در كرانه باختري در جهت اين سياست است چون او مي داند در برابر مشكلات اقتصادي آسيب پذير است و تنها با پروپاگانداي تبليغاتي است كه مي تواند بر اين مشكلات سرپوش بگذارد.
به همين دليل است كه «اسحاق گالنور» استاد علوم سياسي در بيت المقدس، تمركز نتانياهو بر مسائل امنيتي و سياست خارجي را پيش بيني كرده و معتقد است كه اگر در مورد مسائل اجتماعي و اقتصادي گزينه هايي مطرح شود اين امكان وجود دارد كه نظر رأي دهندگان تغيير كند.
در هر صورت، آرايش سياسي پس از انحلال كنست دچار چنان تغيير و تحولي بوده كه مي توان تغييرات ديگري را نيز انتظار داشت و نتانياهو نيز براي جلوگيري از تقويت مخالفان خود سعي مي كند با جنجال هاي تبليغاتي بر سر مسائل امنيتي همچنان بر مشكلات داخل رژيم صهيونيستي سرپوش گذارد تا آن كه موفقيت ائتلاف خود در انتخابات را تضمين كند.