پطروس غالي : در قضيه كمپ ديويد ما اهميتي نداشتيم

«ناگهان باران شدیدی گرفت و باد شدیدی در کمپ دیوید شروع به وزیدن کرد. گویی که طبیعت از ما می خواست تا این مکان را ترک کنیم. در هنگام صرف صبحانه صدای رعد و برق شدیدی به گوش می رسید. یکی از دیپلمات های ما گفت مثل اینکه آسمان از آنچه در کمپ دیوید می گذرد، خشمگین است.»
توصیفی که در بالا دیدید، نه از زبان مخالفان و منتقدان امضای معاهده صلح میان قاهره و تل آویو، بلکه از زبان فردی بیان شد که خود یکی از عاملان امضای این معاهده بود. بله! این عبارات متعلق به دکتر پطروس غالی، وزیر امور خارجه اسبق مصر بود که در آن، فضایی را توصیف می کند که هیات دیپلماتیک مصر سی و چند سال پیش و در هنگام امضای توافق نامه صلح با رژیم اشغالگر قدس در آن به سر می بردند.
عبارت فوق را پطروس غالی در صفحه 154 کتاب خود تحت عنوان "طریق مصر إلی القدس" نگاشته بود. در این کتاب که به خاطرات وی در خصوص امضای توافق نامه صلح می پردازد، فضایی توصیف شده است که پیش از امضای معاهده صلح بر مصر حاکم بود یعنی همان معاهده ای که با حضور انور سادات و مناحیم بگین در واشنگتن و در تاریخ بیست و ششم مارس 1979 به امضا رسیده بود.
پطروس غالی در موردبی توجهی سادات به همراهان مصری اش که با دقت و ریزبینی خاصی انتخاب شده بودند و آقای غالی خود نیز یکی از آنها بود، تاکید کرد: « برای بنده کاملا روشن بود که ما اعضای هیات همراه هیچ اهمیتی نداریم و موجوداتی اضافی هستیم و تنها باید منتظر اعلام نتیجه نهایی باشیم»
آری! انور سادات بدون هیچ گونه توجه به نظر هیات همراهش، معاهده ای را امضا کرد که سرنوشت بزرگ ترین کشور عربی یعنی مصر و نیز سرنوشت تمام امت عربی را رقم می زد ؛ زیرا مصر قلب تپنده دنیای عرب بود.
بد نیست بدانید محمد ابراهیم کامل که وزیر خارجه وقت مصر بود، پیش از امضای معاهده صلح از منصب خود کناره گیری نمود و حاضر نشد تا همچون دیگران در جلسه امضای معاهده مذکور حضور داشته و شاهد آن باشد. ضمنا اسماعیل فهمی که پیش از محمد ابراهیم کامل مسئولیت وزارت خارجه را بر عهده داشت، به نشانه اعتراض به اقدامات انور سادات و تصمیماتی که وی تنها با توجه به تمایلات شخصی خود و نیز رابطه فردی اش با کارتر اتخاذ می کرد، از مقام خود استعفا نمود.  
پطروس غالی در توصیف تاریخی خود از صحنه امضای معاهده صلح که بی تردید تمامی امضاکنندگان این توافق نامه را محکوم می کند، می گوید: "معاهده صلح به امضا رسید. صدای تشویق ها و دست زدن ها گوش را کر می کرد. سادات، بگین و کارتر محل را ترک گفتند. آمریکایی ها خوشحال و خرسند بودند و طرف صهیونیستی نیز احساس مشابه ای داشت ؛ ولی نمایندگان مصر ناامید و مایوس بودند و می شد از چهره های آنها ، احساسات شان را خواند."
سوال اینجاست كه بعد از گذشت بيش از سی سال از لحظه ای که در آن هیات همراه انور سادات ناامید و هیات های آمریکایی و صهیونیستی شادمان و خرسند بودند، چه بر سر قاهره و جهان عرب آمد و نتیجه معاهده صلح برای مصر و دیگر کشورهای عربی چه بود؟     
معاهده صلح دست صهیونیست ها را برای کشتار فلسطینی ها و لبنانی ها بازگذارد و اشغالگران دو بار در سال های 1982 و 2006 به لبنان حمل کردند و غزه را نیز بر سر ساکنانش ویران نمودند و علاوه بر تخریب شهرها و اردوگاه ها فلسطینی، به روند شهرک سازی ها و توسعه طلبی های خود ادامه دادند و دست از جنایت های خود که آخرین موردش یورش وحشیانه به غزه بود، برنداشتند. در حالی که مقامات عربی برای کسب رضایت رژیم صهیونیستی با طرح صلح اعراب صف کشیده اند و در خصوص ارائه طرح های صلح و نیز تقدیم امتیاز به تل آویو با هم رقابت می کنند، صهیونیست ها حتی از پاسخ به این طرح ها نیز امتناع می ورزند.
مصر بزرگ ترین بازنده معاهده کمپ دیوید بود ؛ زیرا این معاهده دست جاسوس های صهیونیستی را برای ورود به مصر و فعالیت آزادانه علیه این کشور باز گذارد. به دیگر سخن، از زمان امضای معاهده صلح میان تل آویو و قاهره تا کنون، مصر رسما از بازداشت 67 جاسوس اسرائیلی خبر داده است. آری! مزدوران رژیم صهیونیستی با اجازه رسمی قاهره و تحت عناوین مختلف وارد مصر می شوند و گزارش منابع امنیتی این کشور حکایت از آن دارد که 86 درصد از جرم هایی همچون قاچاق و تولید اسکناس های تقلبی در مصر توسط صهیونیست ها انجام می گیرد. ضمنا اسرائیلی ها تنها در طول چهار سال گذشته در 4457 مورد قاچاق مواد مخدر، متهم بوده اند.
گزارش های زیادی در خصوص اقدامات صهیونیست ها علیه قاهره وجود دارد که البته برخی از آنها در پارلمان نیز مورد بحث قرار گرفته است. این گزارش ها نشان می دهد که سی هزار جوان مصری به اراضی اشغالی مهاجرت و با دختران صهیونیست ازدواج کرده و تابعیت اسرائیلی دریافته کرده اند.
روزنامه "الاهرام" چاپ مصر در پژوهشی که در تاریخ 8 دسامبر 2007 منتشر شد، اعلام کرد که 13 درصد از مهاجران مصری در ارتش صهیونیستی خدمت می کنند و شمار زیادی از آنان نیز به موساد پیوسته اند و امروز به عنوان تهدیدی مستقیم برای سرنوشت امنیت ملی مصر به شمار می روند.
ضمنا بعد از امضای کمپ دیوید امراض متفاوتی همچون نارسایی های کلیوی، انواع سرطان و نیز بیماری های خون وارد جامعه مصر شد که پژوهش ها نشان می دهد موساد برخی خون های آلوده را وارد مصر کرده و افراد را از این طریق بیمار نموده و علاوه بر آن، مبادرت به آلوده کردن آب و خاک این کشور کرده است و این امر سلامتی جامعه مصر را به خطر انداخته است که دلیل آن نیز استفاده از آب و غذای آلوده شده توسط اشغالگران قدس است.
شاید انجام یک تحقیق علمی دقیق در خصوص وضعیت سلامتی مردم در قبل و بعد از امضای کمپ دیوید، ما را به سمت آثار مخرب رابطه میان قاهره و تل آویو و امضای معاهده صلح رهنمون سازد، معاهده ای که تحت عنوان برقراری صلح به امضا رسید، ولی نتیجه آن چیزی جز آغاز یک جنگ ویرانگر [و البته خاموش] علیه مصری ها نبود و باعث شد تا ملت این کشور چندین برابر بیش از جنگ های نظامی اش با تل آویو کشته بدهد تا جایی که شمار زیادی از مردم مصر و در راس آنها کودکان به بیماری های مزمن مبتلا شدند و ویروس سرطان و دیگر امراض بدن های لاغر و نحیف آنها را نابود می کرد.
صحبت در مورد صلح آن هم در شرایط کنونی که دشمن صهیونیستی از ارتکاب جنایات جنگی هیچ ابایی ندارد، چیزی جز خودفریبی نیست ؛ به ویژه آنکه ملت هایی که صهیونیست ها حکام آنها را به موجوداتی بی ارزش و اختیار مبدل ساخته اند، هرگز برای همیشه در خواب غفلت باقی نخواهند ماند و این ملت ها باید از خواب بیدار شوند و مانع از فریبکاری شوند که با عنوان برقراری صلح انجام می گیرد.