40 نكته خواندني در باره اسرائیل

40 نكته خواندني در باره اسرائیل

1. هنگامى که در سال 1917 م، دولت انگلستان مشکل فلسطین را پدید آورد، بیش از 90 درصد جمعیت فلسطین عرب بودند. در آن زمان حداکثر 56000 یهودى در این کشور زندگى مى کردند.
2. بیش از نیمى از یهودیانى که در آن زمان در فلسطین مى زیستند، مهاجر بودند و از ترس کشته شدن در اروپا به فلسطین مهاجرت کرده بودند و تنها کمتر از 5 درصد جمعیت فلسطین، یهودى هاى فلسطینى تبار بودند .
3. در آن زمان عرب هاى فلسطین مالک 5 و 97 درصد سرزمین فلسطین بودند و یهودى ها (فلسطینى الاصل و مهاجران یهودى) فقط مالک 5 و 2 درصد از اراضى فلسطینى بودند .
4. هنگامى که انگلستان مسئله فلسطین را در سال 1947 به سازمان ملل ارجاع کرد، صهیونیست ها حداکثر 6 درصد خاک فلسطین را تحت مالکیت خود داشتند؟
5. با این همه، مجمع عمومى سازمان ملل، تشکیل دولتى یهودى در فلسطین را تصویب کرد و 54 درصد کل سرزمین فلسطین را به دولت مذکور اعطا نمود.
6. دولت اسرائیل 85 درصد منابع آب سرزمین;هاى اشغالى را به یهودیان و 15 درصد باقى را به فلسطینیان تخصیص داده است .  مثلا در شهر هبرون 85 درصد آب به 500 نفر مهاجر یهودى داده شده، در حالى که 15 درصد باقى منابع آبي اين منطقه بین 120 هزار فلسطینى ساکن این شهر تقسیم شده است .
7. این توسعه طلبى ارضى قبل از 15 مه 1948، یعنى قبل از خروج رسمى نیروهاى انگلیسى از فلسطین و قبل از ورود ارتش هاى عرب براى حمایت از ملت فلسطین و قبل از جنگ اعراب و اسرائیل به واقعیت پیوست .
8. براساس اعلامیه جهانى حقوق بشر (دسامبر 1948)، هر انسانى حق تعیین سرنوشت خود را دارد، ولى فلسطینى ها براساس موافقتنامه اسلو، براى به دست آوردن این حق، باید مذاکره کنند .
9. مصوبه مجمع عمومى سازمان ملل در سال 1947 براى تشکیل دولتى یهودى، فراتر از صلاحیت مجمع عمومى براساس منشور سازمان ملل بوده است .
10. کلیه تلاش دولت هاى عرب و آسیایى براى وادار کردن مجمع عمومى سازمان ملل به تسلیم سوال در مورد مشروع بودن مصوبه این مجمع به دادگاه بین المللى لاهه براى گرفتن نظر مشورتى این دادگاه، توسط مجمع عمومى ردشده یا نادیده انگاشته شده است .
11. زمانى که مجمع عمومى در سال 1948 شور دوم موضوع فلسطین را به بحث گذاشت، نتوانست مصوبهِ سابق خود را در مورد تقسیم فلسطین تأیید کند. بنابراین اصل تشکیل دولت یهودى از نظر حقوقى مشکوک است .
12. هیچ کشور دیگرى در جهان، عضو یا غیر عضو سازمان ملل متحد، به اندازهِ اسرائیل در این سازمان محکوم نشده است .
13. اسرائیل از اجراى 69 قطعنامه شوراى امنیت سازمان ملل متحد سر باز زده است .
14. اسرائیل علاوه بر اخراج تعداد زیادى از ساکنان عرب فلسطین و حملات مکرر به دولت هاى همسایهِ عرب فلسطین ، ناظران سازمان ملل و سایر پرسنل مستقر در خطوط آتش بس را به صورت مستمر مورد تعرض قرار داده است. اسرائیل نخستین میانجى سازمان ملل و مشاور نظامى او را به قتل رسانیده و تعدادى از ناظران آتش بس این سازمان را بازداشت کرده است. این دولت دفتر مرکزى پرسنل سازمان مللل را اشغال نظامى کرده و به صورت غیر قانونى مورد بازرسى قرار داده است و جلسات کمیسیون هاى مشترک آتش بس را بایکوت کرده است .
15. رژیم اشغالگر قدس با بى اعتنایى به قطعنامه هاى شوراى امنیت سازمان ملل، قسمت هایى از خاک دو کشور لبنان و سوریه را تحت اشغال خود دارد .
16. مصوبه سال 1947 مجمع عمومى براى ایجاد دولتى یهودى در فلسطین، فقط توسط دولت هاى اروپایى، امریکایى و استرالیا به تصویب رسیده و هیچ کشور آسیایى و آفریقایى (به استثناى آفریقاى جنوبى) به این مصوبه رأى مثبت نداد و وقتى در جلسه عمومى 29 نوامبر 1947 در مورد این موضوع رأى  گیرى شد . فقط کشور آفریقایى لیبریا، تحت فشار شدید دولت آمریکا، مجبور به تغییر رأى خود شد و به این مصوبه رأى مثبت داد . به بیان دیگر، دولت یهودى كه در نقطه تماس آسیا و آفریقا تاسیس شده بدون موافقت آزادانه هیچ کشور آفریقایى و آسیایى و خاورمیانه اي، به غیر از آفریقاى جنوبى که خود این کشور تحت حاکمیت یک اقلیت خارجى قرار داشت، برپا گردید.
17. از زمان انعقاد موافقتنامه هاى آتش بس در سال 1949، اسرائیل بارها آتش بس را نقض نموده و سیاست تهاجمى خود را دنبال کرده و وارد خاک دولت هاى عرب همسایه خود شده است. اسرائیل بارها توسط شوراى امنیت یا مجمع عمومى سازمان ملل متحد مورد سرزنش قرار گرفته یا محکوم شده است (5 بار توسط شوراى امنیت و 6 بار توسط مجمع عمومى).
18. اسرائیل از بدو تأسیس خود، در میان کشورهاى آفریقایى و آسیایى، بیگانه اي تمام عیار بوده است. این کشور به عضویت هیچ کنفرانس آسیایى آفریقایى یا غیر متعهدها در نیامده است .
19. اسرائیل یک سیستم تبعیض قومى را علیه عرب ها به مورد اجرا گذاشته است . عرب هایى که در سرزمین مادرى خود زندگى مى کنند . بیش از 90 درصد این عرب ها در مناطق تحت كنترل زندگى مى کنند. در این مناطق حکومت نظامى برقرار شده و مسافرت عرب ها از یک روستا به روستاى دیگر، یا از یک شهر به شهر دیگر محدود شده است. فرزندان عرب ها از دسترسى به امکانات برابر آموزشى محروم هستند. آنها از دسترسى به فرصت هاى مناسب شغلى نیز محروم اند و در صورت به دست آوردن کار نیز، نسبت به یهودى ها حقوق کمترى دریافت مى کنند.
20. کشورهاى غربى بارها عزم و اراده خود را مبنى بر ایجاد «توازن نظامى» در منطقه میان اسرائیل از یک طرف و کل جمعیت 100 میلیونى ساکن در 13 کشور عربى منطقه از طرف دیگر، اعلام داشته اند . این نظریه کاملا یک طرفه غربى ها در مورد ایجاد «توازن نظامى» در منطقه، مثل این است که بگوییم، چون کوبا با ایالات متحده اختلاف دارد، پس باید بین این دو کشور «توازن نظامى» ایجاد کرد ... یا این که نباید به کل قاره آفریقا اجازه داد که نیروهاى نظامى بیشترى نسبت به کشور آفریقاى جنوبى داشته باشند ... یا اینکه نباید به کشور چین اجازه داد، بیشتر از تایوان نیروى نظامى در اختیار داشته باشد ... یا اینکه بگوییم، فقط باید از صلح در نیمه غربى آفریقا، آسیا یا اروپا محافظت کرد ...
21. ایالات متحده سالیانه 3 میلیارد دلار به اسرائیل کمک مى کند که به هیچ کشور دیگرى در جهان به این میزان کمک نمى کند. کمک ایالات متحده به اسرائیل، از کمک این کشور به کل کشورهاى جنوب صحراى آفریقا بیشتر است .
22. تولید ناخالص داخلى سرانه و مصرف سرانه در سرزمین هاى اشغالى، از سال 1993 به بعد 15 درصد در کرانه غربى و غزه کاهش یافته است. این واقعیت على رغم کمک هاى فراوان خارجى که بیشتر آن از طرف اروپا بوده، به وقوع پیوسته است .
23. با وجود واقعیت هاى مذکور، رسانه هاى غربى همواره اسرائیل را به عنوان «دژ مستحکم دمکراسى» و «قهرمان صلح» در خاورمیانه معرفى مى کنند .
24. تا سال 1993 ایالات متحده و اسرائیل اجازه مى دادند که کمک هاى بشردوستانه به سرزمین هاى اشغالى راه نیابد و تنها کمک هاى سازمان ملل در اختیار مردم کرانه باخترى و غزه قرار مى گرفت، ولى از سال 1993 به بعد از ارسال این کمک ها نيز جلوگیرى شد.
25. دولت اسرائیل حساب هاى بانکى، تجارى و زمین هاى فلسطینى ها را توقیف مى کند و از دادن غرامت به افرادى که از این توقیف ها متضرر مى شوند، خوددارى مى نماید.
26. اسرائیل تنها کشور خاورمیانه است که از امضاى معاهده منع گسترش سلاح هاى هسته اى سرباز زده و اجازه راهیابى بازرسان بین المللى به سايتهاى هسته اى خود را نمى دهد.
27. اسرائیل تنها کشور خاورمیانه است که داراى سلاح هاى هسته اى است.
28. افسران عالى رتبه نظامى ارتش اسرائیل، این واقعیت را باور دارند  که اسراى غیرنظامى، توسط ارتش اسرائیل کشته مى شوند.
29. دولت اسرائیل از تعقیب قضایى سربازان ارتش خود که به کشتن اسراى جنگى معترف هستند، خوددارى مى کند .
30. آریل شارون نخست وزیر اسبق اسرائیل، توسط یک دادگاه اسرائیلى، شخصا مسئول کشتار صبرا و شتیلاى لبنان شناخته شده است. در این کشتار دسته جمعى هزاران آواره فلسطینى به قتل رسیدند .
31. اسرائیل کنونى روى بیش از 400 دهکده تخریب شده فلسطینى بنا شده است و اسرائیلى ها تقریبا همه اماکن این کشور را تغییر نام داده اند تا آثار این تخریب ها ازبین برود .
32. حزب مولودت یکى از احزاب تشکیل دهنده دولت ائتلافى شارون بوده است. این حزب طرفدار اخراج کل دو میلیون فلسطینى از خانه هایشان در سرزمین هاى اشغالى است .
33. از زمان انعقاد موافقت نامه اسلو، شهرک سازى هاى غیر قانونى اسرائیل در سرزمین هاى اشغالى فلسطین در طى 8 سال بیش از دو برابر افزایش یافته است .
34. در طول بيش از 30 سال اشغال و اداره فلسطین توسط انگلستان، صهیونیست ها فقط 5/3 درصد زمین هاى فلسطینى را خریدارى کردند که این میزان نیز در نتیجه تشویق دولت انگلستان بوده است و بسیارى از این زمینها نیز مستقیما توسط دولت انگلستان به مالکیت صهیونیست ها درآمد و توسط عرب ها به آنان فروخته نشد .
35. شهرک سازى هاى غیرقانونى در زمان نخست وزیرى ایهود باراک، نسبت به زمان نخست وزیرى بنیامین نتانیاهو دوبرابر شد .
36. شهرک سازى غیرقانونى در سرزمین هاى اشغالى فلسطین در زمان نخست وزیرى ایهودباراک افزایش یافت و میزان آن بیش از هر زمان دیگرى در تاریخ اشغال فلسطین است.
37. باوجود منع شکنجه توسط دادگاه عالى اسرائیل، هنوز هم شکنجه زندانیان فلسطینى توسط بازجویان شین بت ادامه دارد .
38. آوارگان فلسطینى بیشترین تعداد آوارگان در سطح جهان هستند .
39. برخلاف موافقتنامه هاى اسلو، پست هاى بازرسى اسرائیلى ، مراکز جمعیتى فلسطین را به محاصره خود درآورده اند .
40. فلسطینى ها نسبت به جمعیت خود بیشترین مدرک دکترى را در سطح جهان دارند؟