آتش سوزی در مسجدالاقصی

آتش سوزی در مسجدالاقصی

در  صبح روز 30 مرداد 1348یك صهیونیست استرالیایی به نام « دنیس مایکل روهان » مسجدالاقصی را به آتش کشید. گرچه اسراییلی ها اعلام داشتند که این فرد استرالیایی یک مسیحی صهیونیست دیوانه بود لیکن برخی منابع معتبر نیز بر این عقیده هستند که این فرد  یک یهودی توریست بود و از لحاظ سلامت عقلی نیز هیچ مشکلی نداشت.
 همچنین آثار حریق دلالت بر آن دارد که اشخاص دیگری روهان را در آتش زدن این مسجد از خارج آن و از یکی از پنجره‌های مشرف به باب ‌المغاربه (که اسراییلی ها آن را منهدم کردند) هدایت و یاری رسانیدند.
  در نتیجه ی این آتش سوزی منبری که از چوب ساخته شده و با عاج و آبنوس تزیین گردیده بود و در ساخت آن نهایت دقت و ظرافتی كه در هنر اسلامی‏ آن ایام معمول بوده ، به كار رفته بود و  توسط نورالدین زنگی سفارش ساخت داده شده بود بعد از جنگ های صلیبی و فتح بیت‌المقدس در سال 1187 یعنی دوران مسیحیت توسط صلاح‌الدین ایوبی از حلب به بیت‌المقدس آورده شده بود و  به منبر صلاح الدین ایوبی مشهور بود ، همراه با قسمت های‏  زیادی از مسجد طعمه حریق گردید .
علاوه بر منبر صلاح‌الدین ایوبی، مسجد عمر ، محراب ذکریا، مقام الاربعین، سه رواق ممتد از جنوب به شمال با ستون ها و ایوان ها و تزئینات سقفی بر سطح مسجد فرو ریخت. دو ستون اصلی که گنبد روی آن استوار بود و اجزایی از  گنبد داخلی که مزین بود  ، محراب و دیوارهای جنوبی ، پوشش مرمری و 48 پنجره گچی، شیشه‌های رنگی و فرش ها، سوره اسراء که با کاشی های معرق و تذهیب شده نوشته شده بود و از بالای محراب به سوی شرق امتداد داشت و بسیاری از تزئینات و آیات قرآنی طی این آتش‌سوزی از بین رفت . بخش سوخته مسجدالاقصی 1500 متر مربع از 4400 متر مربع مساحت کلی مسجد را در بر می‌گرفت .
ابتدا دولت اسرائیل‏ آتش سوزی را ناشی از اتصال سیم های برق اعلام كرد ، اما اداره برق این ادعا را رد كرد.
به هر حال، این حادثه خشم جهان اسلام را برانگیخت و التهابات گسترده‏ای‏  ایجاد كرد. یك ماه بعد از این واقعه، و ظاهرا در واكنش نسبت به آن، نخستین كنفرانس سران كشورهای اسلامی در رباط ، پایتخت مغرب تشكیل شد ؛ یكی از  اولين اقدامات نخستین كنفرانس وزرای خارجه كشورهای‏ اسلامی كه یك سال بعد تشكیل گردید آن بود كه روز 30  مرداد هر سال را كه سالگرد وقوع این حادثه‏  بود،به عنوان روز همبستگی ملت فلسطین اعلام كرد. در 24 شهریور 1348  نیز شورای امنیت‏  سازمان ملل متحد، اسرائیل را به لحاظ به آتش كشیده شدن‏  مسجد الاقصی تقبیح كرد.
حدود یك سال بعد از  این آتش‏سوزی، شورای اسلامی بیت المقدس تعمیر خرابی های ناشی از آن را آغاز كرد. كار این تعمیرات‏ چندین سال طول كشید، و طی آن بسیاری از بخش های‏  این مسجد، از جمله قسمت هایی كه در آتش سوزی خسارتی‏ ندیده بود، از نو ساخته شد. علاوه بر این ها ، از محل‏ درآمد موقوفات مسلمانان ، چندین آب انبار و بازارچه‏ بزازی و دو مسجد جدید نیز بنا شد و مساجد موجود مرمت‏ گردید. حکومت اردن پس از آتش‌سوزی مسجدالاقصی، کمیته معماری مسجد را تشکیل داد. این کمیته در خلال سال های 1969-1982 اصلاحات زیر را انجام داد:
1- ساختن بخش به آتش کشیده شده و ویران شده و از بین بردن آثار حریق.
 2- ساختن دیوارها و ستونهایی به جای دیوارها و ستون های سوخته شده.
3- ساختن کف بتنی.
4- ساختن سقف بتنی جدید به جای سقف سوخته شده.
5- ساختن ایوانهائی با سنگهای سفید و سرخ.
6- ساختن دیوار مسجد عمر و سقف آن.
7- ساختن دیواری جدید برای مقام‌الاربعین.
8- ساختن دیوار محراب زکریا.
9- ساختن 48 پنجره از گچ و نصب شیشه رنگی برای آنها.
10- ساختن دو ستون مرمری که گنبد بر آنها سوار است.
11- ساختن پوشش مرمری داخلی.
12- برق‌رسانی به داخل.
13- سنگفرش کردن تمام قسمت های به آتش کشیده شده.
14- مرمت چوب و تزئینات گنبد چوبی داخلی به کمک يك مؤسسه ایتالیایی
15- تهیه طرحهای جدید برای ساختن منبر صلاح‌الدین.
16- تهیه و بازسازی کتابت سورة اسراء با کاشی های معرق.
اگرچه كنفرانس سران كشورهای اسلامی در پی این آتش سوزی تشكیل شد و ناراحتی را میان برخی مسلمین به وجود آورد اما هیچ گاه از سوی مسلمین عكس العملی كه بتواند رژیم صهیونیستی را از این عمل پشیمان كند انجام نشد 
برای آگاهی بیشتر میتوان به گفته ی " گلدا مایر" نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی در این مورد اشاره كرد : از گلدا مایر نخست وزیر اسبق رژیم پرسیدند بدترین و بهترین روز عمر سیاسیت چه روزهایی بوده ؟
پاسخ داد :" بدترین و شوم ترین روز عمرم روزی بود که مسجد الاقصی را به آتش کشیدیم . و بهترین روز عمرم فردای روزی بود که مسجد را به آتش کشیدیم ."
پرسیدند دلیل چیست ؟
گفت :" روزی که مسجد الاقصی را به آتش کشیدیم از وحشت و ترس اینکه مسلمانان دنیا همه ما را قلع و قمع کنند و همه ما را به دریا بریزند به خود می لرزیدیم و بهترین روز عمرم فردای آن روز بود که دیدیم حتی نفسی از کشورهای مسلمان برای اعتراض به ما در نیامد ."