برنامه‌های درسی مدارس اسرائيل
‹‹عرب‌ها مانند سگ هستند. اگر ببینند كه شما دستپاچه هستی و نسبت به تحركات آن‌ها واكنش نشان نمی‌دهی، به شما حمله می‌كنند. اما اگر به آن‌ها حمله كردی، فرار خواهند كرد.››
این جمله اشتباهی چاپی و یا لغزش زبانی نیست، بلكه بخشی از متون كتاب‌هایی است كه از همان كودكی اذهان دانش‌آموزان یهودی را به خود مشغول می‌كند. این نمونه كوچكی از نژادپرستی صهیونیست‌ها و اهانت آن‌ها به عرب‌ها، مسلمانان و ملت‌های دیگر است. این در حالی است كه ندای ‹‹یهودی‌‌ستیزی›› آن‌ها گوش فلك را كر كرده و مدعی‌اند كه در كتاب‌های درسی عربی و اسلامی مطالب تحریك‌آمیزی علیه یهودیان وجود دارد.
در این نوشتار به برخی برنامه‌های تحصیلی صهیونیست‌ها كه مالامال از افترا و نژادپرستی و مطالب تحریك‌آمیز است، می‌پردازیم.
انكار تاریخ
در كتاب جغرافیا تحت عنوان ‹‹دشت ساحلی، مركز، جنوب و شمال كشور›› این مطلب وجود دارد: ‹‹این دو عكس هوایی شهر تل‌آویو واقع در دشت ساحلی است كه اولی در سال 1918 و دومی در سال 1988 گرفته شده است و با كمك این دو عكس می‌توانید تغییرات به وجود آمده در دشت ساحلی در مركز و جنوب را مشاهده كنید.››
می‌بینیم كه در این كتاب اثری از شهرهای یافا، اللد، الرمله، عسقلان و دیگر شهرها و روستاها وجود ندارد. این تجاهل چه معنایی جز انكار وجود عربی و اسلامی فلسطین می‌تواند داشته باشد؟
دكتر خالد ابو عصبه كارشناس مسائل تربیتی و مدیر مركز مطالعات تربیتی در منطقه ‹‹المثلث›› فلسطین اشغالی 1948 ضمن تاكید بر این نكته می‌گوید: يكي از اهدافي كه از سال 1954م در برنامه‌های درسی مدارس دولتی اسرائيل تدوین شده و دنبال می‌شود، تثبیت این اندیشه نزد دانش‌آموزان یهودی است كه ‹‹سرزمین اسرائیل وطن ملت یهود است. ›› این هدف در برنامه‌های درسی مدارس دینی یهودیان به این شیوه ذكر شده است:‹‹ شناخت سرزمین نیاكان و پدران كه خداوند به ملت اسرائیل برای تحقق و اجرای دستورات و آموزه‌های تورات عطا كرده است.››
یهودی بودن سرزمین و انكار حقیقت
اما در خصوص مسائل و موضوعات دیگر می‌بینیم كه بر یهودی بودن سرزمین و ارتباط یهودیان با فلسطین تاكید شده است. به عنوان مثال در درس تاریخ قدیم جزیره العرب بر وجود شهرك‌های پررونق یهودی‌نشین به ویژه در جنوب مانند یمن و حضر موت و حجاز تاكید شده است.
اما كتاب‌های تاریخی مربوط به امپراتوری ایران باستان نیز تنها به دوران فرمانروایی كوروش و اظهارات وی خطاب به یهودیان برای بازگشت به ‹‹اسرائیل›› و احداث دومین معبد كذایی پرداخته و كتاب‌های مربوط به تاریخ یونان هم مسأله مقاومت یهودیان در مقابل انتشار گسترده دین یونان در آن زمان، كودتای آن‌ها علیه یونانیان و مكابی‌ها (یهودیان مكابی و پیروزی‌های آن‌ها) را مورد توجه قرار داده است. هدف از نگارش چنین كتاب‌هایی و تدریس آن‌ها در مدارس تثبیت این نگرش است كه فلسطین از قدیم الزمان كشوری یهودی بوده است.
دكتر ابو عصبه پژوهشی در خصوص ‹‹آموزش و پرورش در اسرائیل›› انجام داده كه به زودی منتشر خواهد شد. وی خاطر نشان می‌كند كه در كتاب تاریخ مقطع ششم ابتدایی اصلا اشاره‌ای به پیروزی‌های مسلمانان و فتوحات اسلامی نكرده است و تنها به اختلافات موجود در تاریخ اسلام از جمله جنگ حضرت علی با معاویه، فرقه‌های مختلف و درگیری‌های عباسیان و امویان و علاوه بر این‌ها به آنچه ‹‹نقش یهودیان در تمدن اسلامی›› نامیده می‌شود، پرداخته شده است. از جمله این نقش یهودیان، به تعاون و همكاری میان آن‌ها و عرب‌ها در عرصه‌های سیاسی و فرهنگی به ویژه در اندلس و مصر در دوران فاطمی‌ها و امویان و موسی بن میمون و شلومو بن جبیرول اشاره شده است.
عرب حقیر
كراهت و اهانت به عرب‌ها و مسلمانان تنها در كتاب‌های تاریخ و جغرافیا خلاصه نمی‌شود، بلكه در كتاب‌های ادبی به خصوص برخی داستان‌های متداول نیز رسوخ پیدا كرده است. داستانی تحت عنوان ‹‹ افرات›› از وحشی‌گری عرب‌ها و زورگویی آن‌ها سخن می‌گوید و در آن آمده است:‹‹عرب‌ها اعمال وحشیانه‌ای علیه یهودیان مرتكب شدند. عرب‌ها موجودی بی‌رحم هستند كه قتل و جنایت جزو خلق و خوی آن‌ها و رنگ خون بهترین رنگ نزد آن‌هاست. عرب‌ها با حملات زیادی یهودیان را غافلگیر كردند و چون حیواناتی وحشی به آن‌ها حمله و دارایی‌هایشان را مصادره كردند و مدارس و معابد هم از حملات آنان در امان نماند. عرب‌ها زنان و دختران یهودی را مورد تجاوز قرار می‌دادند و آن‌ها با این كار غریزه جنسی‌شان را اشباع می‌كردند.›› داستان ‹‹پاییز سبز›› اوج نفرت صهیونیست‌ها از عرب‌ها و تحقیر و اهانت به آنان را نشان می‌دهد. در این داستان یك پیرمرد عرب به اسارت یهودیان در می‌آید و یك سرباز یهودی می‌گوید:‹‹ هر چه به او دستور دادم، انجام می‌داد و ماموریت‌هایی را كه او را به انجام آن‌ها مكلف می‌كردم، انجام می‌داد و هر بار چون سگی كه به لانه‌اش برگردد، باز می‌گشت.››
در داستان ‹‹غبار چشم›› یك یهودی، یهودی دیگر را نصيحت می‌كند و به او می‌گوید كه بهترین رفتار و برخورد با عرب‌ها باید این گونه باشد: ‹‹عرب‌ها مانند سگ هستند. اگر ببینند كه شما دستپاچه هستی و نسبت به تحركات آن‌ها واكنش نشان نمی‌دهی، به شما حمله می‌كنند. اما اگر به آن‌ها حمله كردی، فرار خواهند كرد.››
نفرت و نژادپرستی صهیونیست‌ها علیه عرب‌ها و مسلمانان تنها به كتاب‌های تاریخ و جغرافیا و ادبیات منحصر نمی‌شود، بلكه برنامه‌های تربیتی را نیز در برگرفته است. كتاب‌های تربیتی یهودیان، عرب‌ها را به عقب‌ماندگی و پستی و فرومایگی متهم می‌كنند. مثلا در داستان ‹‹روستایی عربی›› مطلبی درباره عدم توجه عرب‌ها به نظافت و افتخار آن‌ها به دوری از بهداشت و نظافت آمده است:‹‹ به علت نبود توالت، عرب‌ها در هر نقطه و مكانی قضای حاجت می‌كنند. بچه‌ها در حیاط یا اسطبل و منزل رفع حاجت می‌كنند، اما بزرگ‌ترها هر كدام آفتابه‌ای به دست می‌گیرند و به مزرعه می‌روند.››
این داستان در ادامه آورده است كه بدن برخی كشاورزان عرب از سالیان سال تا به حال روی آب به خود ندیده و یك زن عربی هم سوگند یاد كرده است كه شش بچه به دنیا آورده در حالی كه هنوز استحمام نكرده است.
در ادامه این داستان آمده است:‹‹عرب‌ها یك ضرب المثل دارند و آن این كه كودك ناپاك سالم‌تر و مقاوم‌تر است. عرب‌ها لباس خود را عوض نمی‌كنند، مگر این كه كاملا پوسیده و پر از شپش و كك و رنگ آن تیره شود. یك عرب وقتی قهوه درست می‌كند، با آب دهن خود فنجان‌ها را تمییز می‌كند!››
مسأله تنها در برنامه‌های درسی رژیم صهیونیستی خلاصه نمی‌شود، بلكه دست‌اندركاران امر آموزش نیز بر این باور هستند. دكر خالد ابو عصبه در این پژوهش خود گفته‌های موشه شوحط مدیر كمیته آموزش عربی در صحرای نقب در مصاحبه با یك هفته‌‌نامه یهودیان آمریكا را آورده است. شوحط گفته بود:‹‹بادیه‌نشینان خون‌آشام هستند. آن‌ها در تعدد زوجات اشتباه می‌كنند. هر كدام 30 بچه به دنیا می‌آورند و به توسعه روستاهای غیرقانونی خود و سیطره بر اراضی دولت ادامه می‌دهند.›› وقتی وی درباره حقیقت نبود دستشویی و شیر آب در مدارس عربی مورد سؤال واقع شد، در پاسخ گفت:‹‹بنا به فرهنگ خود در بیرون از مدرسه قضای جاحت می‌كنند. آن‌ها حتی در توالت با آب خود را تمییز نمی‌كنند.››
اهانت غیرمستقیم
برنامه‌های درسی مدارس ‹‹اسرائیل›› به صورت كلی نگرشی منفی نسبت عرب‌ها به خصوص فلسطینی‌ها ارائه می‌دهد و به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به آن‌ها اهانت و توهین می‌كند. دكتر خالد می‌افزاید:‹‹چهره‌ای بد از عرب‌ها ارائه می‌دهند انگار كه از جنس بشر نیستند و انسانی ابتدایی و به دور از تمدن و حق‌ناشناس هستند و به زن‌ها زور می‌گویند.››
دكر ابو عصبه بر تاثیر منفی این برنامه‌ها بر فكر و اندیشه دانش‌آموزان تاكید و می‌گوید:‹‹بدون شك این نگرش هدفمند در نهایت انسان را به در پیش گرفتن رفتاری مشخص با طرف مثل احترام نگذاشتن و بها ندادن به او رهنمون می‌كند و باعث می‌شود كه شخص این گونه بپندارد كه خودش انسان باهوشی است و بیش از دیگران به تمدن بشری خدمت كرده است.››
تكرار عباراتی مانند اندیشه یهودی و اسرائیلی در برنامه‌های درسی صهیونیست‌ها به وفور یافت می‌شودو اهانت و نفرت در برنامه‌های درسی ‹‹اسرائیل›› معمولا در ادبیات بیش‌تر وجود دارد. همچنین این مسائل بیش‌تر در میان جریان دینی و نه لائیك رواج دارد. این پژوهشگر فلسطینی می‌افزاید:‹‹در كتاب‌های ادبی و ادبیات عبری و تاریخ موجودیت عرب‌ها انكار می‌شود. همچنین با عبری كردن همه مناطق، تحریف واقعیت‌ها و حقایق، تغییر بافت و هویت شهرها و روستاها این مسأله را ترویج می‌كنند. انگار كه ملتی به اسم عرب در تاریخ وجود نداشته است.›› حتی ترانه‌های یهودی هم چنین محتوایی دارند.
علی رغم این كه برنامه‌های آموزشی و درسی یهودیان مملو از مطالب تنفرآمیز نسبت به عرب‌ها و فلسطینیان و اهانت به آن‌هاست، یهودیان مدام خواهان حذف مطالب تحریك‌آمیز علیه خود در برنامه‌های آموزشی كشورهای عربی هستند و هر اقدامی علیه هر یهودی را كاملا دنبال و به آن رسیدگی می‌كنند، اما در مقابل می‌بینیم كه كشورهای اسلامی، عربی و فلسطین نسبت به این اهانت‌ها و اقدامات تحریك‌آمیز هیچ واكنشی از خود نشان نمی‌دهند. این مسأله باعث شده كه دكتر ابو عصبه كشورهای اسلامی و عربی را نسبت به كوتاهی شدید در زمینه مقابله با مطالب توهین‌آمیز علیه مسلمانان و عرب‌ها در برنامه‌های آموزشی و درسی یهودیان برحذر دارد. وی می‌گوید:‹‹ما باید این مسائل را مطرح كنیم و در مقابل آن بایستیم و جهانیان را از وجود چنین مطالبی باخبر كنیم.›› وی در عین حال تاكید می‌كند كه فلسطینیان ساكن سرزمین‌های اشغالی 1348 باید با شیوه‌های متمدنانه و قانع‌كننده نسبت به این گونه مسائل واكنش نشان دهند و آن را برای جهانیان توضیح دهند.