همزیستی مسالمت آمیز با یهودیان امکان پذیر نیست

آنان خواستار همزیستی با کشورهایی هستند که هنوز با این رژیم روابطی ندارند و در انتظار موافقت یهودیان با طرح صلح عربی هستند تا پس آن با این رژیم رابطه برقرار کنند و جالب است که همین دولت ها نیز از خرابکاری های صهیونیست ها و فتنه انگیزی های آنان مصون نمانده اند و به عنوان نمونه چندی پیش شاهد رسوایی موساد در ترور یکی از رهبران و فرماندهان حماس به نام محمود المبحوح در دبی بوده ایم.
بگذارید یهودیان اشغالگر هر چه را که می خواهند بگویند. گفتار آنان ارزش و اعتباری ندارد و رفتار آنان گفتارشان را تکذیب می کند و دروغین بودن آن ها را ثابت می نماید. به رسمیت شناختن موجودیت یهودیان در سرزمین فلسطین حرام و ممنوع است و تنها آن عده از یهودیان حق دارند که در سرزمین فلسطین زندگی کنند که اصالتا فلسطینی و ساکن این سرزمین باشند ولی جای تعجب است که برخی از عرب ها که مدعی هستند از فرهنگ و زیرکی و هوشیاری کافی برخوردارند، فریب ادعاهای دروغین آنان را می خورند و ندای همزیستی مسالمت آمیز را سر می دهند که به هیچ وجه مورد قبول و پذیرفتنی نیست و شایسته عرب ها نیست که از فلسطینیان قربانی بخواهند ایده همزیستی مسالمت آمیز را با جلاد و غاصب سرزمین و مقدسات خود را بپذیرد.
ده ها راهپیمایی در ام الفحم و کفر کنا و الناصره و سخنین و سایر شهرها و روستاهای فلسطینی اشغال شده در سال 1948 برگزار گردید تا یاد و خاطره دهمین سالگرد شهادت 13 فلسطینی را در قیام قدس و مسجد الاقصی زنده نگه دارند. در آن سال پلیس "اسراییل" شهروندانی را آماج گلوله های خود قرار داد که دارای شناسنامه های اسراییلی بودند ولی روحشان متعلق به فلسطین بود. از آنان با گلوله های مرگبار پذیرایی شد. آیا در چنین شرایطی جایی برای همزیستی مسالمت آمیز باقی می ماند؟
در حدود نیمی از فلسطینیان ساکن مناطق اشغالی سال 48 زیر خط فقر قرار دارند در حالی که اکثریت یهودیان در رفاه به سر می برند. با توجه اقدامات نژادپرستانه صهیونیست ها و حقوق غصب شده شهروندان فلسطینی آیا اقدامات خصمانه آنان صرفا در حد اقدامات رسمی و حکومتی باقی می ماند؟ طبعا جواب منفی است و هر یهودی نژادپرست است و تنها مرگ و نابودی عرب ها را می خواهد. نژادپرستی و تمایل به ارتکاب جرم و جنایت عواملی هستند که یهودیان ساکن رژیم صهیونیستی را ترغیب می کنند تا به عرب ها و خانه ها و خودروهای آنان حمله کنند و آنان را مورد اذیت و آزار قرار دهند و به قتل برسانند. همین عامل نژاد پرستی موجب شده است تا یهودیان بازارهای عرب ها و تجار عرب را در عکا و یافا و غیره تحریم کنند. اقدامات نژادپرستانه صهیونیست ها علیه برادرانمان در مناطق اشغالی سال 48 پایانی ندارد و جزئیات آن در ده ها کتاب نمی گنجد. ما با بیان تنها گوشه بسیار اندکی از جنایات یهودیان علیه فلسطینیان امیدواریم که منادیان همزیستی مسالمت آمیز با اشغالگران احساس شرمندگی کنند و از اعمال و ندای خویش پشیمان شوند.
قبل از سخن از همزیستی مسالمت آمیز میان یهودیان و عرب ها ابتدا باید این نکته ثابت شود که یهودیان هم مانند سایرین احساس انسانی و بشردوستانه دارند و می خواهند و می توانند امنیت و حقوق کامل فلسطینیانی را تامین کنند که به عنوان شهروند در داخل رژیم صهیونیستی زندگی می کنند و گرنه دلیلی وجود ندارد که فریفته شعارهای دروغین و وعده های خیالی آنان شویم و با توجه با سوابق و عملکرد آنان این وعده ها را بپذیریم.