اسرائیل، 60 سال پس از اشغال
طبق اعلام مسئولان رژیم صهیونیستی، این رژیم در نظر دارد به مناسبت شصتمین سال اشغال فلسطین و تشکیل دولت صهیونیستی، جشنواره‌ای در کلیه مناطق صهیونیست نشین فلسطین با دعوت از برخی شخصیت‌های سیاسی جهان برگزار نمایند و نمایندگی های این رژیم در کشورهای مختلف جهان نیز به همین مناسبت برنامه‌هایی را در نظر گرفته‌اند. از جمله شخصیت‌هایی که در این مراسم دعوت شده و اعلام آمادگی کرده‌اند افرادی چون بیل کلینتون و جورج بوش (رؤسای جمهور سابق و فعلی آمریکا) و برخی رؤسای کشورهای غربی و عربی است. حتی مبارک رئیس جمهور عربی مصر پیشنهاد برگزاری یک نشست ویژه در زمان برگزاری این جشنواره در «شرم الشیخ» با حضور بوش، اولمرت، محمود عباس و عبدا... دوم را داده است.
جدای از اینکه حضور مقامات کشورهای عربی و اسلامی در این مراسم دوری و خیانت به آرمان‌های ملت فلسطین که به واقع همان آرمان‌های امت عربی و اسلامی است و این مقامات باید در نزد مردم خویش پاسخگوی این عمل غیر اسلامی و غیر ملی خود که به واقع خیانت به ملت خود است باشند، برگزاری این جشنواره توسط صهیونیست‌ها از ابعاد مختلف قابل تأمل است.
واقعیت آن است که اسرائیل پس از شصت سال از هنگام تأسیس که با اشغال توام با خشونت نظامی سرزمین فلسطین بوده است، در سراشیبی قرار گرفته و به سمت فروپاشی حرکت می‌کند و صدای لرزیدن ستون‌های این کاخ بلند و امن ادعایی صهیونیست‌ها هر روز شدیدتر و بلندتر از پیش شنیده می‌شود. تحلیلگران موارد زیر را به عنوان نشانه‌های این فروپاشی ذکر کرده‌اند:
1- احساس نا امنی و عدم اطمینان سراسر فلسطین اشغالی و صهیونیست‌ها را فرا گرفته و هر روز بر شدت و دامنه این احساس افزوده می‌شود و این موضوع را آشکارا در سخنان مسئولان صهیونیستی و برنامه‌های آنان می‌توان مشاهده کرد. در این راستا می‌توان به سخنان ایهود باراک وزیر جنگ اسرائیل در رادیو تل آویو اشاره کرد که گفت: جبهه شمالی برای اسرائیل از حساسیت خاصی برخوردار است و ما درصدد ایجاد بحران نظامی در آنجا نیستیم. همچنین هراس صهیونیست‌ها از حمله به هواپیماهای این رژیم که روزنامه یدیعوت آحارونت به آن اشاره کرده است یا کابوس دائمی صهیونیست‌ها از حمله سوریه و یا حزب ا... به اسرائیل که ایهود باراک این هراس را باتوصیه به سوریه و حزب ا... برای عدم حمله به اسرائیل نشان داده است.
2- شدت و فراگیری مقاومت فلسطینی علیه اقدام خشونت بار صهیونیست‌ها و به کارگیری ابزار و شیوه‌های جدید مقاومت از سوی فلسطینی‌ها و ناتوانی ارتش در مهار و خاموش کردن قیام ضد صهیونیستی مردم فلسطین علی رغم پیگیری و شدت حملات صهیونیست‌ها به فلسطینیان با همه توان نظامی، حقیقتاً صهیونیست‌ها را سرخورده و مأیوس ساخته است.
3- ورود گسترده جوانان فلسطینی (اعم از زن و مرد) به صحنه مبارزات ضد اشغالگری که حاکی از تداوم و گسترش این مبارزات در آینده است. هدف قرار دادن کودکان و نوجوانان توسط صهیونیست‌ها نیز حاکی از این نگرانی آنان است. همچنین شهادت کودکان و نوجوانان فلسطینی خود موج مخالفت‌های ضد صهیونیستی را در سراسر جهان و حتی در میان صهیونیست‌ها دامن زده است.
4- افزایش مخالفت‌های ضد صهیونیستی در منطقه با توجه به موج بیداری اسلامی که عقبه حمایتی اسرائیل در منطقه را که دولت‌های عربی و اسلامی باشند، سخت به چالش کشیده است.
5- کم رنگ شدن و از بین رفتن هراس از اسرائیل و درمیان گروه‌های مقاومت منطقه‌ای و کشورهای منطقه و پیدا شدن و افزایش این احساس که اسرائیل را می‌توان به راحتی در جنگ‌ها شکست داد که این خود مانع مهمی در پیشبرد سیاست‌ها و برنامه‌های این رژیم در منطقه است.
6- افزایش مخالفت‌های ضد اسرائیلی و از دیگر سو افزایش حمایت‌ها از ملت فلسطین در سطح بین‌المللی علی رغم افزایش موج حمایت‌های دیپلماسی و رسانه‌ای در کشورهای غربی از این رژیم، مشکل جدی دیگر صهیونیست‌های اشغالگر است.
7- توجه کشورهای عربی و اسلامی به ظرفیتهای قدرت خویش در منطقه و اولویت دادن به منافع مشترک اسلامی به دلیل احساس خطری که پیوسته از سوی رژیم صهیونیستی مطرح است. این امر افزایش همکاری‌های مشترک کشورهای اسلامی در موضوعات مختلف را به دنبال داشته است.
8- کاهش ورود گروه‌های یهودی از دیگر نقاط جهان به فلسطین مشکل بنیادی اسرائیل به شمار می‌رود. زیرا موجودیت این رژیم براساس ورود و اسکان یهودیان تعریف شده است که اینک این اساس در حال فرو ریختن است.
9- پیدا شدن شکاف در میان صهیونیست‌ها که هر روز بر عمق این شکاف و شقاق افزوده می‌شود از جمله اختلاف میان ارتش و دولت و عدم اعتماد به ارتش در حفظ امنیت نزد صهیونیست‌ها و همچنین عدم اعتماد مردم به مسئولان و احزاب سیاسی از نشانه‌های این شکاف است.
10- دور شدن صهیونیست‌ها از آرمان‌های اولیه رژیم صهیونیستی و اهمیت دادن به منافع شخصی نزد آنان که این امر موجب پدیدار شدن موج گسترده فسادهای مالی و اخلاقی در نزد صهیونیست‌ها و به ویژه مسئولان دولتی گشته است.
11- اسرائیل پس از شصت سال هنوز نتوانسته هویت ملی را برای صهیونیست‌ها تعریف کند و این امر خود نوعی عدم علاقه به برنامه‌های احزاب و مسئولان را در نزد مردم گرد آمده از اقصی نقاط دنیا به وجود آورده است و گروه‌های مردم پیش از آنکه برای خود هویت اسرائیلی و یا حتی یهودی قائل باشند و به هویت ملی کشوری که از آنجا آمده‌اند اهمیت می‌دهند. پیدا شدن احزاب مختلفی مانند روسی تبارها، مجاری‌ها و غیره به واسطه فقدان هویت ملی در جامعه است.
12- پیدا شدن فاصله‌های طبقاتی در میان صهیونیست‌ها حاکی از تقسیم نادرست منابع و وجود تبعیض شدید در رژیم صهیونیستی است. این مسأله خود موج‌های اعتراض را برانگیخته است.
13- به چالش کشیده شدن ادعای پاکی نژاد یهود از طریق جذب یهودیان جدید از کشورهای اتیوپی، هند، مراکش، چین و ... و طرح ادعاهایی که اینها از اسباط گم شده بنی اسرائیل هستند و اینک پس از قرن‌ها پیدا شده اند و وارد کردن آنها به فلسطین اشغالی تا بحران کاهش جمعیت، که ناشی از عدم استقبال یهودیان اروپا و آمریکا و افزایش خروج یهودیان از فلسطین است، جبران سازند که البته این عدم استقبال برای ورود به فلسطین و افزایش خروج به دلیل افزایش مبارزات فلسطینیان و احساس فراگیر نا امنی گسترده در این سرزمین است.
14- شدت‌گیری و دامن گستری موج مخالفت‌های سازمان یافته یهودیان جهان با تفکر صهیونیسم و تشکیل حکومت اسرائیل در فلسطین که با مبانی دینی یهود ناسازگار است، به یک مشکل اساسی برای اسرائیل تبدیل شده است.
15- ظهور جریانی درمیان نسل جدید صهیونیست‌ها که با خشونت اسرائیلی به شدت مختلف هستند و به انحاء گوناگون با سیاست‌ها و برنامه‌های دولت مخالفت می‌کنند و منادی همزیستی با فلسطینیان به عنوان به شهروند با حقوق مساوی هستند. فرار از خدمت در ارتش که اخیراً افزایش پیدا کرده و یا آتش زدن پرچم اسرائیل توسط جمعی از نظامیان نمونه بارزی از پیدایش جریان ضد دولتی در میان نسل جوان یهودی در اسرائیل است.
علاوه بر این از آنجائیکه مقاومت فلسطینی و لبنانی در مقابل تهاجم توسعه طلبانه اسرائیل، نقاط ضعف اسرائیل و آمریکا را در منطقه آشکار کرده اند، این رژیم تلاش دارد با برگزاری این جشنواره در کنار خرید تجهیزات جدید نظامی از غرب و به ویژه آمریکا و انجام مانورهای نظامی و بعضاً نقض حریم هوایی همسایگان خود و تهدید همسایگان و برخی کشورهای منطقه، بر نقاط ضعف و چالش‌های موجود در درون خود سرپوش نهاده و خود را همچنیان به عنوان یک قدرت مقتدر منطقه‌ای مطرح سازد. حال آنکه شکست چند مرحله‌ای این رژیم تنها در برابر جریان مقاومت در لبنان نشان داد که این رژیم و حامی اصلی آن یعنی دولت آمریکا چقدر شکننده هستند و اگر دولت‌های اسلامی خوب سازماندهی شوند به راحتی نه تنها دشمن را از دستیابی به اهداف خود در تهاجم ناکام می‌گذارند بلکه می‌توانند شکست سنگینی را بر آن تحمیل سازند. عقب نشیتی نیروهای اشغالگر از لبنان دو مرحله 1- مرحله اول پس اشغال آن از سال 1982 با ضربات سنگین شهادت طلبانه مبارزان لبنانی علیه مراکز اشغالگران غربی و صهیونیستی 2- و در مرحله دوم فرار صهیونیست‌ها در سال 2000 از جنوب لبنان است و شکست بزرگ آن در نبرد وعده صادق یا جنگ 33 روزه در سال 1385 را می‌توان شکست 3 مرحله‌ای اسرائیل از مقاومت لبنانی دانست. همچنین فرار از غزه پس از 38 سال اشغال آن و مقاومت گسترده فلسطینیان در مناطق اشغالی و به ویژه در باریکه غزه علی رغم محاصره شدید آن، همه حاکی از قدرت جریان مقاومت و ناتوانی و ضعف اشغالگران است.
مسئولان رژیم صهیونیستی همانطور که بسیاری از اندیشمندان و سیاسیون یهودی جهان و رژیم صهیونیستی اعلام کرده‌اند به خوبی می‌دانند که از این گونه اقدامات نتیجه‌ای برای ماندگاری اسرائیل حاصل نمی‌شود و این رژیم در سراشیبی سقوط قرار گرفته است و هیچ چیزی نمی‌تواند آن را نجات دهد مگر تسلیم شدن در برابر حق و عدالت و واگذاری حاکمیت این سرزمین به صاحبان اصلی آن. افزون بر موارد ذکر شده به نظر می رسد مهمترین دلیل دعوت این رژیم از سران کشورهای جهان برای شرکت در مراسم شصتمین سال اشغال فلسطین رسمیت بخشیدن به الحاق شهر بیت المقدس است.بنابراین جهان اسلام بویژه ملتهای مسلمان می بایست از همه ظرفیتهای موجود برای صیانت از قبله اول خویش که تاکید صریح قران و پیامبر گرامی اسلام(ص) است، بهره برداری کنند و اجازه ندهند این توطئه خطرناک عملیاتی شود.
آنان نیک می‌دانند که این اقدامات تنها می‌تواند این فروپاشی را به تأخیر اندازد که این وعده الهی و مکرر شده در تاریخ بشریت است.