اوج عجز و استیصال رژیم صهیونیستی

نیروهای دریایی اسرائیل از ساعت اولیه صبح دوشنبه 10 خردادسال جاری (31می 2010) با گازهای اشک‌آور به کاروان آزادی غزه حمله کرد و به سوی افرادی که حامل کمک‌های بشردوستانه برای مردم نوار غزه بودند، تیراندازی کرد که در نتیجه یورش صهیونیست‌ها، 16 نفر کشته و حدود 50 نفر زخمی شدند. رژیم صهیونیستی با دستور مستقیم «ایهود باراک» وزیر جنگ خود و در عملیاتی که از سوی فرمانده نیروی دریایی این رژیم هدایت می‌شد، دست به جنایتی دیگر زد که این بار نیز همچون تجاوزات قبلی رژیم صهیونیستی در تاریخ بی‌سابقه محسوب می‌شود. حمله به کاروانی که حامل کمک‌های انسان‌دوستانه برای مردم محاصره شده نوار غزه است و کشتار فعالان صلح‌طلبی که گناهی جز حمایت از مردم مظلوم فلسطین نداشته‌اند، جنایتی نیست که به سادگی از اذهان افکار عمومی و صفحات تاریخ پاک شود. جزئیات تجاوزی که رژیم صهیونیستی با ناجوانمردی تمام انجام داده است باید برای اذهان عمومی روشن شود، تا عمق جنایت‌های رژیم صهیونیستی بیشتر روشن شود. شایان ذکر است رژیم صهیونیستی از ژوئن سال 2007 نوار غزه را به محاصره خود درآورده است و از ورود مواد غذایی به این منطقه جلوگیری می‌کند. کاروان بین‌المللی کمک‌های انسان‌دوستانه متشکل از 9 کشتی باری با هدف درهم شکستن محاصره غزه، شامل 10 هزار تن تجهیزات پزشکی، مواد ساختمانی و مواد غذایی حرکت خود را از بندر آنتالیا به سوی غزه آغاز کرد که در حال حاضر ارتش اسرائیل تمام کشتی‌های ناوگان آزادی را توقیف کرده و افراد دستگیر شده در این حمله را به زندان «بثرسبع» انتقال داده است. ناوگان آزادی 750 عضو از بیش از 40 کشور دارد و 44 شخصیت رسمی و پارلمانی اروپایی و عربی در آن حضور دارند. نگارنده در این خصوص نکاتی را با خوانندگان، صاحب‌نظران دردآشنا، طالبان آزادی و مدعیان دروغین حقوق بشر مطرح می‌نماید:

یکم) با وجود اینکه خبر حمله نظامیان صهیونیستی به کشتی‌های کاروان آزادی تبدیل به خبر نخست اغلب رسانه‌ها شده، اما شبکه‌های غربی به گونه‌ای به آن می‌پردازند که گویا کشته شدن بیش از 16 فعال صلح از اهمیت چندانی برای مدافعان دروغین حقوق بشر برخوردار نیست. در بین شبکه های خبری فقط الجزیره بود که از همان ساعات ابتدایی صبح حمله تمامی برنامه‌های خود را تعطیل و به طور گسترده به پوشش این فاجعه انسانی پرداخت. شبکه العربیه نیز پس از چند ساعت تاخیر و آن هم به صورت محدود به پوشش این واقعه پرداخت. شبکه راشا تودی نیز فقط در یک بخش خبری آن هم به صورت محدود از این واقعه هولناک خبر داد و اغلب ساعات به پخش مستندی درباره گاوبازی و خاطرات گاوبازان از تجربیات خود پرداخت.
شبکه‌های تلویزیونی، یورونیوز، سی. ان. ان، بی‌. بی‌. سی و فرانس 24 نیز پس از چند ساعت تاخیر با عنوان خبر فوری این حمله مرگبار را گزارش کردند و سپس به پخش برنامه‌های روزمره خود ادامه دادند. در همین رابطه خبرنگار سی. ان. ان از قاهره گزارش کرد: از دو ساعت و نیم قبل به این سو تمامی ارتباط‌ها با این کشتی‌ها قطع شده است.

دوم) بار دیگر سرزمین فلسطین که صحنه‌های دردناک به شهادت رسیدن مردم بی‌دفاع و زنان و کودکان را پشت سرگذاشته، شاهد حمله رژیم صهیونیستی به کاروان کمک‌های بشردوستانه آزادی غزه است. حمله رژیم صهیونیستی به کاروان امدادرسانی به غزه بعد از محاصره غزه قهرمان و به گرسنگی کشاندن و قطع برق و در معرض مرگ قراردادن مادران و کودکان بر اثر نبود دارو و غذا، دل هر انسان شرافتمند و بویژه مسلمان مومن به ارزش‌های اسلامی را شدیداً به درد آورد، اقدامی خطرناک و جنون‌آمیز و نشانه اوج عجز رژیم اسرائیل است.

سوم) حمله به کاروان کمک به غزه نشانه اوج عجز و استیصال رژیم صهیونیستی است. و این حمله را باید نوعی «راهزنی تروریستی» دانست. رژیم جنایتکار و تروریست صهیونیستی که در برابر فشار روز افزون افکار عمومی جهان قرار گرفته است اینک به «آدمکشی دریایی» روی آورده است. این نوع اقدامات رژیم صهیونیستی نماد مخالفت 60 ساله این رژیم و حامی اصلی آن، آمریکا با آزادی ملت‌هاست. رفتار یک سال گذشته رژیم صهیونیستی بخصوص اقدام تروریستی اخیر این رژیم نشان داد طرح صلح اوباما یک فریب و صرفا با هدف دادن فرصت به رژیم صهیونیستی بوده است. حمله رژیم صهیونیستی به کشتی آزادی را باید آزمونی برای جهان مدعی آزادی و حقوق بشر در برابر افکار عمومی جهان دانست. و اینک آمریکا و حامیان بین‌المللی و منطقه‌ای رژیم جنایتکار صهیونیستی در برابر افکار عمومی جهان باید پاسخگوی پشتیبانی‌های خود از این رژیم باشند.

چهارم) در حادثه حمله رژیم صهیونیستی به کاروان آزادی غزه و شهید و مجروح شدن عده‌ای آزادیخواه، دولت آمریکا متهم ردیف اول است. اگر چتر حمایتی دولت ایالات متحده آمریکا در پشتیبانی از رژیم نامشروع و غاصب صهیونیستی نبود، هیچ‌گاه این رژیم، جرات چنین گستاخی‌هایی را پیدا نمی‌کرد. اکنون زمان آن رسیده است تا جامعه بین‌المللی و مردم آزادیخواه سراسر جهان، تکلیف خود را با مسببان و مباشران این حرکت خلاف موازین انسانی روشن کنند.

پنجم) یکی از دلایل حمله اسرائیل به کشتی‌های آزادی حامل کمک‌های انسانی، انزوای بیش از پیش رژیم‌های عرب منطقه‌ مانند عربستان، مصر و اردن بوده است. سکوت غیرقابل توجیه رژیم‌های عرب منطقه‌ نسبت به این جنایت نشان می‌دهد این رژیم‌ها در حالت انزوا قرار دارند و هرگز واکنشی نسبت به تجاوز و محاصره غزه نشان ندادند. از آنجا که این کشتی‌ها در آب‌های بین‌المللی مسیر خود را ادامه می‌دادند، حمله کماندوهای رژیم صهیونیستی به سرنشینان این کشتی‌ها نقض کامل حقوق بین‌المللی و دریایی است. رژیم صهیونیستی با حمله به کاروان کمک‌رسانی مردمی ثابت کرد به هیچ یک از حقوق متعارف بین‌المللی و قوانین جهانی پایبند نیست.

ششم) حقایق و واقعیات در عرصه جهانی نشان می‌دهد مجامع و نیز قوانین بین‌المللی در برابر جنایت رژیم صهیونیستی کارایی خود را از دست داده است و مردمان جهان از هر نژاد، دین و آیینی بایستی در پی ظرفیت‌سازی برای دفاع واقعی از
حقوق بشر و رهایی ملت تحت ستم فلسطین از چنگال رژیم جعلی صهیونیستی باشند. حماقت رژیم صهیونیستی نشان داد این رژیم تهدیدی برای جهان آزاد است.، همچنان که دفاع از فلسطین و غزه، دفاع از آزادی است. جامعه جهانی باید در برابر جنایات رژیم صهیونیستی بایستد و امروز زمینه مجازات این رژیم فراهم شده است. اینک که چنین فاجعه عظمایی در مقابل چشمان داعیه داران تمدن و سینه‌چاکان دروغین حقوق بشر به دست رژیم سفاک و اشغالگر اسرائیل رقم خورده است، باید نشست و دید که هم‌پیمانان غربی‌اش که دستشان تا مرفق همراه اسرائیل به خون انسان‌های بیگناه آغشته است، چه واکنشی نشان خواهند داد و ناگفته پیداست که این مدعیان گزافه‌گوی حقوق بشر، این بار نیز سیاستی جز حمایت روزافزون از دست پرورده خونخوار خود اتخاذ نخواهند کرد. اما بی‌شک این جنایت عظیم برای همیشه در اندیشه انسان‌های آزاده خواهد ماند و چنین کشتار وحشیانه و خونریزی ددمنشانه‌ای با واکنش کوبنده امت اسلام بویژه در ایران اسلامی و ملت مظلوم و ستمدیده فلسطین و دیگر آزادیخواهان جهان مواجه خواهد شد.