بحران اجتماعي رژيم صهيونيستي را فرا گرفته است

تاریخ به ما می آموزد که مردم غیر نظامی یک افسانه نیستند بلکه آنها واقعیت تغییرات دنیا هستند. در واقع اين مردم هستند که روند یک کشور را تغییر می دهند.
بر کسی پوشیده نیست که اسراییل به مقصدی نا معلوم می رود. شکاف های اجتماعی در حال گسترش هستند، دولت ها سريعا ظهور و سقوط مي كنند ، دولت برای نگاه کردن به گذشته به منظور تغییر روندهای سیاسی کنونی و ایجاد صلح که آرزوی همه ماست، توانايي ندارد ،همه اينها نشان دهنده بی هدفی رژيم ماست.
در حال حاضر ما در یکی از دوره های بسیار مهم تاریخی هستیم. ما در دوره ای به سر می بریم که همه دنیا حس ضد یهودی نسبت به ما دارد. دنیا علیه سرزمین،ما تظاهرات مختلف راه می اندازد و در شرق فریاد اعتراض علیه ما سر می دهند و مارا به نابودی تهدید می کنند. از همه بدتر وضعیت روند صلح و طرح های سیاسی در سرزمین ماست که مهمترین آنها تحمیل فلسطین برماست.(!)
اسراییل که چندین دهه برای ایجاد صلح و آرامش در خاورمیانه تلاش کرده( !)، امروزه در مردابی وارد شده که دست و پا زدن در آن بی فایده است.
بنابراین باز هم از شما سوال می کنم :" ما به کجا می رویم؟" آیا ما هم بخاطر آینده فرزندانمان باید انقلاب کنیم و جنگ و خونریزی بپا کنیم یا با آرامش مشکلاتمان را حل کنیم؟ مطمئنا نظر دوم مورد قبول تر است. پس چرا ما اجازه می دهیم که این سران برای ما تصمیم گیری کنند در حالیکه می دانیم آنها فقط به آینده خودشان توجه دارند نه ما؟
ما ۶۳ سال برای وطن جنگیدیم و حالا شاهد فروپاشی زیر ساخت های اجتماعی هستیم، جوانان بی تاب و بی ارزش، نظام آموزشی بی مسئولیت ، حمل ونقل عمومی که به سختی فعالیت می کند، محل های کاری که زندگی را به کام ما تلخ می کنند، سیستم بهداشتی که بیماران را تحت فشار قرار می دهد، دادگاه هایی که از حقایقی صحبت می کنند که هیچ وقت وجود نداشته و از همه بدتر دولتی که هیچ برنامه ای ندارد، چقدر می توان سکوت کرد؟!
این روزها اعتراضات مردم اسراییل در همه جا شنیده می شود، آیا باید همچنان سکوت کنیم تا به این مشکلات افزوده شود و آینده فرزندانمان تیره و تار بماند. بهترین راه حل، اصلاح سیستم دولتی در کشور است.
بیاد داشته باشید که در وجود همه ما این قدرت وجود دارد که اعمال تغییرات کنیم، خود را فراموش نکنید و همه امور را به این سران واگذار نکنید.