رژیم صهیونیستی و نیم قرن فعالیت هسته ای
که در آن به رژیم صهیونیستی به عنوان تنها دارنده زرادخانه هسته‌ای مورد اشاره قرار گرفت. شورای امنیت در قطعنامه مذکور اعلام کرد که منطقه خاورمیانه باید عاری از هرگونه سلاح کشتار جمعی باشد و همه کشورهای منطقه در راستای منع گسترش این گونه سلاح‌ها قدم بردارند. در خصوص همکاری رژیم صهیونیستی با بلوک غرب نیز شایان ذکر است که ایالات متحده با وجود ادعای مخالفت با اشاعه تسلیحات هسته‌ای، در مورد رژیم صهیونیستی سیاست دو گانه ای را در پیش گرفته است از یک سو در سیاست‌های اعلامی، خود را مخالفت دستیابی کشورهای غیرهسته‌ای به این تسلیحات معرفی می‌کند و از طرف دیگر سیاست‌هایش در خصوص رژیم صهیونیستی کاملا پرسش برانگیز است و همواره این رژیم را مورد حمایت همه جانبه قرار داده است به عنوان نمونه در ۳۱ اکتبر ۱۹۹۸ بنیامین نتانیاهو و کلینتون توافقنامه‌ای مبنی بر حمایت ایالات متحده از اسرائیل در برابر تهدیدات موشکی و سلاح‌های کشتار جمعی منطقه‌ای امضا کرده‌اند. سیاست‌های رژیم صهیونیستی در قبال شوروی سابق نیز در هاله‌ای از ابهام بود و هیچ مدرکی تا فروپاشی شوروی سابق مبنی بر همکاری هسته ای این دو کشور در دسترس نبود، بعد از فروپاشی این کشور در می ۱۹۹۳، وزیر انرژی رژیم صهیونیستی اعلام کرد در حال خرید رآکتور هسته‌ای از روسیه هستیم . این در شرایطی بود که این رژیم از امضای معاهده منع تکثیر و گسترش سلاح‌های هسته‌ای( NPT)طفره می‌رفت و حتی در این سال طبق یک گزارش، رژیم صهیونیستی امضای این معاهده را مشروط به امضای ایران و عراق کرده بود. وجود ارتباط مستقیم بین فعالیت‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی و روند گفت‌وگوهای صلح با اعراب از دیگر موضوعات حائز اهمیت می‌باشد. بدون تردید فعالیت‌های هسته‌ای این رژیم تاثیر زیادی بر روند گفت‌وگوهای صلح داشته است. به طوری که در سال ۱۹۹۷ زمین لرزه‌ای قسمتهایی از مصر، سرزمین های اشغالی، اردن، لبنان و سوریه را لرزاند و پس از آن کشورهای عربی منطقه اعلام کردند که این لرزش ناشی از آزمایش بمب هسته‌ای در نیروگاه دیمونا می‌باشد و باید این نیروگاه تحت بازرسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار گیرد. صهیونیست ها با رد این ادعا عنوان کردند که با گذشت ۳۰ سال از عمر این نیروگاه دیگر نیازی به بازرسی نمی‌باشد. به عنوان آخرین مسئله قابل ذکر در این دوره می‌توان به یک نظرسنجی اشاره کرد که نشانگر میزان همراهی و پشتیبانی مردم از سیاست‌های هسته‌ای حکومت این رژیم می‌باشد. در سال ۱۹۹۸ یک نظرسنجی عمومی توسط مرکز مطالعات استراتژیک در دانشگاه تل آویو صورت گرفت که در آن ۹۲ درصد مردم براین اعتقاد بودند که رژیم صهیونیستی باید تسلیحات هسته‌ای خود را توسعه دهد این میزان از سال ۱۹۸۷ (که ۷۸ درصد بود) افزایش چشمگیری را نشان می‌داد. همچنین دو سوم صهیونیستهای ساکن سرزمین های اشغالی بر این باورند که رژیم صهیونیستی باید تسلیحات هسته‌ای خود را مخفی نگه دارد. همچنین ۹۹درصد معتقدند که رژیم صهیونیستی بایستی از تسلیحات هسته‌ای در پاسخ به حملات هسته‌ای استفاده کند، در حالی که ۸۶ درصد بر حمایت از کاربرد تسلیحات هسته‌ای در برابر حملات سلاح‌های بیولوژیکی با شیمیایی تاکید دارند. پس از گذشت حدود نیم قرن از فعالیت‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی هنوز فعالیت‌های این رژیم در هاله‌ای از ابهام قرارداد و همچنان مراکز هسته‌ای بر بازرسی‌های بین‌المللی بسته نگه داشته است. علی رغم آنکه جامعه بین‌المللی برای پیوستن رژیم صهیونیستی به معاهده منع تکثیر و گسترش سلاح‌های هسته‌ای اصرار دارد، مقامات رژیم صهیونیستی در دوره های مختلف و کاملا بی محابا به سو استفاده رژیم خود از توانائی های هسته ای و تهدید همسایگان مبادرت داشته اند همچنان که شارون در یکی از سخنرانی های خود گفت: هر چند که عربها ممکن است نفت داشته باشند اما یقینا کبریت در دست ماست و یا در جای دیگر وایزمن اشاره می‌کند: جنگ بعدی اسرائیل با سلاح‌های متعارف نخواهد بود.