نظام آموزشی صهیونیستی

پژوهش مذکور که توسط ایلی بودیا استاد دانشگاه حیفا انجام گرفته است، حکایت از آن دارد که کتاب های درسی صهیونیست ها در طول نیم دهه گذشته باعث برافروخته ماندن آتش مناقشه اعراب و اسرائیل بوده و باعث تثبیت حالت جنگ میان دو طرف شده و مانعی جدی بر سر راه صلح با اعراب بوده است.
وی مطالب کتاب های آموزشی رژیم صهیونیستی را منحرف خواند و تاکید کرد: "این مطالب باعث می شود تا افکاری غیر قابل قبول در خصوص عرب ها در ذهن دانش آموزان صهیوینست جای گیرد و حس تنفر نسبت به این قوم را در وجود آنان ایجاد کند تا جایی که این مطالب در دراز مدت در تصمیمات مقامات دولت عبری در خصوص جنگ یا صلح تاثیر مستقیم داشته است. "
در پژوهش مذکور که با عنوان "مناقشه اعراب و اسرائیل در کتب تاریخ مدارس اسرائیل" تدوین یافته و توسط موسسه تحقیقاتی موسوم به مدار منتشر شده، آمده است: «کتاب های تاریخی که در مدارس اسرائیلی تدریس می شود، باعث ایجاد نوعی چالش استاتیک و تداوم روند حالت جنگ می گردد و به صورت غیرمستقیم افراد را به سمت چالش مسلحانه می کشاند.»
ایلی بودیا می افزاید: «نظام آموزشی اسرائیل برای خلق یک حافظه جمعی جدید برای صهیونیست ها شیوه ای نژادپرستانه را پیش گرفته است که همین امر باعث می شود تا واقعیت های موجود در تاریخ را قربانی نیازهای کنونی و آتی اسرائیل نماید.»
وی می گوید: «سه چهارم کتاب های تاریخی که در مدارس اسرائیل آموزش داده می شود، هرگز به دانش آموزان اجازه تحقیق در مورد مسائل به اصطلاح خطرناک را نمی دهد. در واقع این کتاب ها بیش از همه به تعمیق ارزش های صهیونیسم، تاکید بر اسطوره ها و تمجید قهرمانان افسانه ای می پردازند و تلاش شان در راستای ایجاد یک حافظه جمعی واحد برای افرادی است که از اقصی نقاط جهان به اسرائیل مهاجرت کرده اند.»
این نویسنده صهیونیست خاطرنشان می سازد: «توصیفی که در کتاب های تاریخ از مناقشه اعراب و اسرائیل شده است، کاملا ساده و یک جانبه و فاقد هر گونه دقت می باشد تا جایی که در این کتاب ها، چهره ای که از اعراب ترسیم شده است، مشتی افراد فاقد انسانیت می باشد.»
در ادامه پژوهش مذکور می خوانید: «در کتاب های تاریخ دانش آموزان، صهیونیست ها افرادی متمدن و صلح طلب تصویر شده اند و در مقابل تصویر ارائه شده از عرب ها تصویر مشتی خائن، عقب مانده، جنایتکار، آدمربای کثیف، تجاوزکار و خرابکار می باشد. اگر به نگرش این کتاب ها در خصوص اولین رویارویی میان مسلمانان و یهودیان در شهر مدینه نگاه کنید، می بینید که قبایل یهودی ساکن در شهر مذکور به عنوان افرادی محترم و شیردل؛ ولی عرب ها افرادی حیله گر و خیانتکار توصیف شده اند که با نیرنگ و دسیسه چینی یهودیان را شکست داده اند.»
ایلی بودیا تصریح می دارد: «در کتب تاریخ دانش آموزان صهیونیست، هر گاه نامی از عرب ها برده شده، اوصافی همچون وحشی، حیله گر، دزد، سارق و تروریست به کار رفته است. ضمنا هر اقدامی که در طول تاریخ از سوی عرب ها علیه یهودیان انجام شده است، با نام تجاوز و کشتار از آن یاد می کنند تا از این طریق رابطه مستقیمی میان عرب و آنتی سمتیزم ایجاد کند، آنتی سمتیزمی که ریشه در تجربه تاریخی یهودیان در اروپا دارد. در کتاب های دانش آموزان ما، عرب ها به عنوان همان عمالقه جدید یعنی همان سرسخت ترین دشمن یهودیان در تورات توصیف شده اند که این امر باعث می شود تا مناقشه اعراب و اسرائیل حالتی اسطوره ای به خود بگیرد و عرب ها نیز در نظر صهیونیست ها دیگر حالت غیرانسانی را داشته باشند. به هر حال، هجمه هایی که علیه عرب ها در کتاب های درسی انجام شده است، نوعی فرافکنی نسبت به موضع یهودیان در قبال غیریهودیان به شمار می رود.»
وی در ادامه به نقل گفته های زیگرید لیهمان، پژوهشگر یهودی می پردازد و می گوید: «ما به عنوان یهودی همیشه عرب را به عنوان یک دشمن تلقی می کنیم. ما به عنوان یک اروپایی، عرب ها را آسیایی و دشمنی جدی برای تحقق آرمان های قومی خود می دانیم. ما به عنوان سوسیالیت، عرب ها را به عنوان نماینده واپسگراترین گروه در جامعه جهانی تلقی می کنیم.»
این نویسنده صهیونیست در بخشی دیگر از اظهارات خود از واکنش عجیب و غریب یهودیان نسبت به دیدار انور سادات، رئیس جمهور اسبق مصر از تل آویو سخن گفت و اظهار داشت: "مسئولان عالی رتبه اسرائیل در آن زمان بر این امر تاکید داشتند که باید برای تعمیق ارزش های صهیونیسم کوشید حتی اگر به قیمت زیر پا گذاشتن فرهنگ صلح باشد و در نهایت نیز کار به جایی رسید که زبولون هامر، وزیر وقت آموزش می گفت برخی رهبران عرب معتقدند که اگر در میدان جنگ موفق به نابودی ما نشوند، از طریق صلح این هدف را تحقق خواهند بخشید. "
ایلی بودیا یادآور می شود: "کتاب های درسی دانش آموزان اسرائیلی در تلاش است تا این باور را منتقل کند که صلح با اعراب پایه های موجودیت اسرائیل را تهدید می کند تا جایی که وقتی اسحاق فانون، وزیر آموزش اسبق اسرائیل طرح تقریب دیدگاه های دانش آموزان عرب و یهودی را به اجرا گذاشت، تنها دو درصد از مربیان یهودی در این طرح شرکت کردند که این امر نشانگر موضع مخالف نهادهای مذهبی یهودی در خصوص انجام چنین طرح هایی است. به دیگر سخن، حافظه جمعی که بر اساس آن یهودیان قربانیان نسل کشی به شمار می روند، در واقع زنجیری است که یهودیان را گرفتار گذشته شان می سازد. "
در این پژوهش که توسط موسسه مطالعاتی مدار انجام شده، آمده است: "اطلاعات دانش آموزان صهیونیست در مورد کشورهای اسکاندیناوی بیش از همسایگان عرب شان است که همین امر نیز در پیچیدگی مناقشه موجود و نیز بسترسازی جهت استفاده از قدرت و خشونت علیه عرب ها نقش بسزایی داشته است. در حال حاضر تنها 4. 1 درصد از زمان تعیین شده برای درس تاریخ در مراکز آموزشی به تاریخ کشورهای عربی اختصاص دارد. "
اندیشمند مذکور می نویسد: "یهودیان هنگام مهاجرت به اسرائیل، تصویری که از یک دشمن و یک بیگانه داشتند، با خود از اروپا آوردند و به اشتباه عرب ها را به عنوان مصداق این دشمن تلقی کردند. "
آنطوان شلحت، دیگر نویسنده صهیونیست که مسئولیت نگارش مقدمه پژوهش فوق الذکر بر عهده وی بود، می گوید: "در بازه زمانی میان روی کار آمدن لیمور لیوناد (وزیر اسبق آموزش رژیم صهیونیستی) تا سال 2000، چهره های راستگرا و تندرو در راس هرم آموزش در اسرائیل قرار داشتند و در دوره ای که لیوناد منصب وزارت را بر عهده گرفت، خطرناک ترین دوره برای آموزش اسرائیل به حساب می آمد؛ زیرا این نهاد تعلیمی تا یک قدمی فاشیسم پیش رفت و هر گونه اطلاعات تاریخی که خلاف اندیشه های صهیونیسم بود، را حذف کرد و چنین تبلیغ می شد که فلسطین به جز تعداد اندکی از افراد خالی از سکنه بوده است که البته این تعداد در سال 1948 از محل زندگی خود گریختند. "