هولوکاست دروغ بزرگ

پرسش: انکارگران می گویند: فرض کنیم که هولوکاست وجود داشته است و حتی فرض کنیم که گستره آن درهمان ابعادی بوده است که یهودیان از آن سخن می گویند و اسرائیل ادعای آن را دارد. ولی چرا پس از هولوکاست، یهودیان آمدند و سرزمین عربی- اسلامی فلسطین را اشغال کردند، چرا جزای جنایات اروپا علیه یهودیان را ملت مسلمان و عرب فلسطین باید بپردازد؟
پاسخ: جنبش تجدید حیات ملی یهود و بازگشت به سرزمین پدری بیش از یک قرن قبل از وقوع جنگ جهانی دوم آغاز گردید و به هیچ وجه نتیجه مستقیم هولوکاست نیست و آنانی که چنین ادعایی را مطرح می سازند، یا از تاریخ دو قرن اخیر جهان بی اطلاع هستند و یا مغرضانه می خواهند ملت های جهان را به اشتباه بیندازند و به بهره کشی سیاسی بپردازند.
یهودیان نخستین بار حدود 2500 سال پیش از سرزمین خود به اسارت برده شدند. ولی کورش کبیر آنان را از اسارت نجات داد و به سرزمین اسرائیل بازگردانید و حتی به آنان کمک کرد بیت المقدس یهود را دوباره بنا کنند.
سرزمین یهود حدود دو هزار سال پیش دوباره به اشغال بیگانگان درآمد و یهودیان در سراسر دنیا آواره شدند. ولی در تمام این دو هزار سال، هر روز برای بازگشت به سرزمین پدری نیایش کردند و هر سال در شب عید «پسح» (عید فطیر) در دعای خود آرزو کرده می گفتند: «سال آینده در اورشلیم!».
حدود یک هزار و نهصد سال این آرمان ملی در حد یک نیایش مذهبی باقی ماند. ولی در قرن نوزدهم، به موازات فروپاشی امپراتوری های بزرگ در اروپا و ظهور ناسیونالیسم ملی اقوام و ملت ها، اندیشمندان یهودی نیز معتقد شدند که راه حل نهایی مشکل یهودیان دنیا (که در هر سرزمین همیشه مورد آزار و کشتار و غارت قرار داشته اند) آن است که مانند هر ملت دیگری از استقلال ملی برخوردار گردند و کشور مستقل خویش را در سرزمین پدری از نو برپا کنند.
بنابراین، جنبش ناسیونالیستی ملت یهود از اواخر قرن نوزدهم تبلور یافت و در دوران جنگ جهانی اول تقویت شد و در فاصله بین دو جنگ جهانی (سال های 1919 تا 1939) به اوج رسید و در سال 1920 با انتشار بیانیه بالفور که در آن دولت بریتانیا حق برپایی «خانه ملی یهود» را به رسمیت شناخت، شتاب تازه ای یافت.
با توجه به واقعیات بالا، رسیدن یهودیان به استقلال ملی و برپایی دوباره حکومت مستقل آنان، نتیجه مستقیم هولوکاست نبود. حتی بالعکس، اگر هیتلر نیمی از ملت یهود را به قتل نمی رساند، یهودیان برای برپایی دوباره کشور مستقل و نیرومند خود امکاناتی دو برابر داشتند. بنابراین نمی توان ادعا کرد که برپایی دوباره اسرائیل نتیجه هولوکاست بوده است.
در مورد فلسطینیان و اعراب، یهودیان هرگز برای آواره ساختن آنان به سرزمین پدری بازنگشتند. بلکه، این اعراب بودند که از روز اول می خواستند یهودیان را به دریا بریزند و اسرائیلیان ناچار بودند با به وجودآوردن یک قدرت نظامی از خود دفاع کنند. در سال 1948 نیز اعراب قطعنامه سازمان ملل را برای برپایی دو کشور مستقل عربی و یهودی در خاک تاریخی اسرائیل پاره کردند و علیه اسرائیل اعلان جنگ دادند تا به تصور خود یهودیان را به دریا بریزند. بدین سان طرح تشکیل کشور مستقل عربی منتفی شد.
در این سرزمین عملا تا جنگ شش روزه سال 1967 ملتی به نام «فلسطینی» وجود نداشت. حدود دو هزار سال پیش مردمانی به نام «پلشتیم» در سواحل غربی سرزمین اسرائیل می زیستند که گویا از جزایر اژه آمده بودند و پس از چند سال از صحنه گیتی ناپدید شدند، بدون آنکه تمدنی و یا اثری از خود به جای گذارند. تنها پس از جنگ جهانی دوم بود که واژه «فلسطینی» معمول گردید و در قطعنامه سازمان ملل در مورد تقسیم سرزمین تاریخی اسرائیل (قطعنامه 1948) نیز نامی از فلسطینی ها برده نشده و تنها به عنوان «اعراب» از آنها سخن گفته شده است.
در سال های اخیر نیز که اسرائیل حق فلسطینیان را برای برپایی کشور مستقل خود به رسمیت شناخته، شوربختانه رهبران آنها به جای تلاش در راه آن، به مبارزه تروریستی علیه اسرائیل ادامه می دهند.

پاسخ ما به پاسخ آنها:
مفروض اصلی پاسخ فوق این است که سرزمین فلسطین از گذشته های دور متعلق به یهودیان بوده و فرایند بازگشت یهود به سرزمین به اصطلاح پدری اش یعنی فلسطین به قبل از جنگ جهانی دوم برمی گردد. بنابراین برپایی حکومت جعلی یهود در سرزمین فلسطین در نتیجه هولوکاست نبود.

1- با نگاهی به تاریخ واقعی سرزمین فلسطین بنیان های استدلال فوق فرو خواهد ریخت. براساس تاریخ سرزمین فلسطین بسیار قدیمی است تا آنجا که دوازده هزار سال قبل از میلاد مسیح(ع) انسان های اولیه در آنجا ساکن بودند. کنعانی ها از نسل سام پسر کنعان پسر نوح، اولین گروه «مهاجر» به این سرزمین بودند که با «مردم بومی» در آمیختند و این سرزمین را به ارض کنعان تغییر نام دادند. در قرن 13 قبل از میلاد، جنگجویان کرت و دریای اژه وارد سرزمین شدند نام اصلی آنها Pelest بود. بنابراین هیرودت تاریخ نگار، این سرزمین را فلسطین نامید. در حالی که نویسنده فوق می گوید «تا قبل از جنگ شش روزه سال 1967 ملتی به نام فلسطین وجود نداشت». بعدها آرامی ها، یپوسی ها، فنیقی ها، نبطی ها نیز به این سرزمین آمدند، همسر حضرت ابراهیم(ع) ساره و برادرزاده اش لوط به این سرزمین آمدند. حضرت ابراهیم(ع) در غار مکفیله نزدیک الخلیل دفن شد و فرزندانش در آن سامان مسکن گزیدند. حضرت یعقوب فرزند اسحاق (که فرزند ساره و حضرت ابراهیم بود) به توصیه پدرش به سرزمین عراق رفت وی که دارای 12 پسر بود به اسباط بنی اسرائیل مشهور هستند و در سرزمین مصر بودند چهارصد و سی سال پس از ورود یعقوب به مصر حضرت موسی قوم بنی اسرائیل را از سرزمین مصر به سرزمین موعود حرکت داد. این سفر چهل سال طول کشید. بنی اسرائیل با حضرت موسی برای وارد شدن به ارض مقدس مخالفت کردند. بعدها یوشع از نهر اردن گذشت با این حال درهای بیت المقدس به روی یهود باز نشد تا زمان حضرت داود(ع) که اورشلیم را با فلاخن و سنگ از دست فلسطینیان خارج کرده و بیت المقدس یا خانه خدا را در آنجا بنا کرد. بنابراین همانطور که ملاحظه شد تاریخ فلسطین فراز و نشیب های زیادی داشت. تاریخ اثبات می کند این سرزمین متعلق به یهودیان نبوده است.

2- بر همگان آشکار است که ادعاهای بسیار دور و دراز نمی تواند مبنای کشورگشایی و اشغال منطقه باشد. اگر ادعای نویسنده به عنوان یک اصل در روابط بین الملل قرار گیرد. نقشه جغرافیای مناطق جهان باید به طور اساسی به هم خورد. به عنوان مثال جغرافیای ایران در دوران باستان بسیار وسیع بود اکنون بخشی از سرزمین های ایران در آسیای مرکزی و قفقاز و بخشی از آنها افغانستان، عراق و بحرین به عنوان کشورهای مستقل است آیا از ایرانی ها چنین ادعایی را می پذیرند. عراق دوره صدام با ادعای تاریخی بر کشور کویت به این کشور حمله کرد اما جامعه جهانی واکنش نشان داده و آنها را از خاک کویت اخراج کردند و....

3- تا پیش از جنگ جهانی دوم جمعیت یهود در سرزمین فلسطین به کمتر از ده درصد از کل جمعیت این سرزمین شامل می شد. اساسا یهودیان علاقه ای به ورود به این سرزمین نداشتند اما یهودیان صهیونیست شرایطی را برای یهودیان ساکن در اروپا، آمریکا، آسیا و آفریقا ایجاد کردند تا آنها به این سرزمین مهاجرت نمایند اولین مهاجرت در سال های 1880 تا 1903 که عمدتا رومانیایی و روس بودند با تمهیدات و هدایت های بارون روچیله بود. بارون روچیله به پاس سهم تعیین کننده اش در تاسیس دولت اسرائیل توسط حیم وایزمن پیشوای سیاسی صهیونیسم و از سوی صهیونیست ها لقب «پدر پیشرو» را گرفت. اساسا وی پایه گذار جنبش سیاسی صهیونیسم در سال 1897 شد و این جنبش با همدستی و همکاری با نازی ها و سایر ترفندها مهاجرت یهودیان را به فلسطین انجام داد. مهاجرت دوم از 1904 تا 1918 بود که بخش اعظم آنها را جوانان ماجراجو و بیکار یهودی تشکیل می داد مهاجرت سوم از 1919 تا 1923 بود که با وقوع انقلاب روسیه و با صدور اعلامیه بالفور در دوره سلطه انگلیسی ها بر فلسطین بود. مهاجرت چهارم از سال 1924 تا 1933 صورت گرفت. در این دوره آژانس های صهیونیستی با تبلیغات سعی کردند تا با طرح کشتار شش میلیون یهودی در جنگ جهانی اول، یکی از مهم ترین شرایط تشکیل یک دولت یعنی جمعیت آن را به وجود آورد اما این تبلیغات نگرفت تا اینکه از سال های 1940 تا 1948 همکاری وسیع و پیچیده ای که آژانس های یهودی با نازی ها داشتند توانستند صنعت هولوکاست را به وجود و واقع نمایی کنند و بدین وسیله سیلی از جمعیت یهودیان با ملیت های مختلف را به سرزمین فلسطین فراهم سازند. به همین جهت است که تاریخ نگاران حقیقی معتقدند تاسیس اسرائیل مولود هولوکاست است. این اظهارنظر «حایم وایزمن» در 2 مارس 1943 راببینید: وی در اجتماع هزاران تظاهرات کننده ضمن ادعای کشته شده 2000000 یهودی (!) درخواست کرد دروازه های فلسطین را باز کنید تا هرکس که می تواند خود را به سواحل سرزمین یهودیان (فلسطین) برساند.

4- ابزارهای تسخیر و اشغال فلسطین نیز اکنون برکسی پوشیده نیست. زر، زور و تزویر مثلث اشغال فلسطین بودند. سازمان های ترور و وحشت یهودیان مانند «هاگانا» و سربازان انگلیسی مستقر در سرزمین فلسطین آنچنان عرصه را برای فلسطینیان تنگ و بغرنج کردند ترس و وحشت گرسنگی و فقر تمام حیات و زندگی آنها را فرا گرفته و متعاقبا با خرید صوری و تملیک اجباری زمینهای فلسطینی، خود را در این سرزمین تحمیل کردند. جالب اینکه علیرغم همه اقدامات مخوف علیه فلسطینی ها و فراهم کردن شرایط مهاجرت یهودیان به سرزمین فلسطین، جمعیت یهودیان در زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 یک سوم کل جمعیت فلسطین بود اما در سال 1948 صهیونیست ها با تخریب کامل 531 شهر و روستا و شهرک و قتل عام مردم و آوارگی یک میلیون و دویست هزار تن، 78% خاک فلسطین را غصب کردند. سپس در جنگ های 1967 و 1970 با کشتار وسیع و آوارگی توده های عظیم فلسطینی کل خاک فلسطین را در اختیار گرفتند.