اشغالگري و جنايت منشاء انزواي بين المللي رژيم صهيونيستي
او قدرت پرستي و منافع حزبي نتانياهو و باراك را عامل اساسي در فريب جامعه اسرائيل مي داند اما اين تناقضات دروني رژيم صهيونيستي است كه كم كم نمود بيروني يافته است و اين مسئله با توجه به تغيير جغرافياي سياسي منطقه، زمينه ساز انزواي بين المللي اسراييل شده است.
سردمداران رژيم صهيونيستي از بدو تأسيس اين رژيم اساساً داراي ماهيتي تجاوزكارانه و اشغالگرانه بوده و اين ماهيت در دوره هاي مختلف به گونه اي متفاوت رخ نموده است. سابقه نظامي و امنيتي رهبران رژيم صهيونيستي در عرصه داخلي سبب گسترش تفكر قدرت پرستي در سطح بين المللي نیز شده است. آنچه ليوني به آن اشاره دارد، منشاء قدرت طلبي فردي و حزبي دارد كه همين انديشه در سطح كلان زمينه اشغالگري و تجاوز را فراهم ساخته است.
رهبر حزب كاديما، نتانياهو و ايهود باراك را عامل قدرت پرستي حزبي و سياسي كه زمينه ساز انزواي بين المللي اسراييل شده معرفي كرده است؛ اما اگرچه سخنان وي بيراه نيست اما واقعيت گسترده تر از ديد زيپي ليوني است. از ابتداي تأسيس رژيم صهيونيستي در بيش از شصت سال پيش همواره اين رژيم از نوعي انزواي بين المللي چه در سطح منطقه خاورميانه و چه فراتر از آن در رنج بوده است. پيگيري طرح زمين در برابر صلح از سوي صهيونيست ها ، طي سال هاي گذشته كه از قضا ليوني نیز از طرفداران سر سخت آن به شمار مي رود، حكايت از انزواي اين رژيم دارد. رژيم صهيونيستي حاضر شده است كه سرزمين هاي اشغالي را با صلح معاوضه كند تا به اين حربه بتواند از انزواي بيشتر در منطقه رهايي يابد و اين امري است كه بيش از آنكه نتانياهو دنبال آن باشد، احزاب ميانه رويي همچون كاديما آن را پيگيري مي كنند. مجمع عمومي سازمان ملل كه در آن هر كشور داراي تنها يك رأي مي باشد، اصلي ترين شاخص براي نشان دادن انزاي بين المللي كشور ها به شمار مي رود كه در اكثر موارد رژيم صهيونيستي در قبال جناياتي كه در سرزمين هاي اشغالي مرتكب مي شود ،داراي بالاترين شكل محكوميت است كه اين شاخص نشان از انزواي اين رژيم دارد و اين امر هيچ ربطي به احزاب و سياست هاي داخلي اين رژيم ندارد و در همه دولت هاي اين رژيم اينگونه محكوميت ها وجود داشته است. اما اين رژيم با حمايت و وتوي آمريكا توانسته از محكوميت و صدور قطعنامه تنبيهي در شوراي امنيت بگريزد.
البته فقط ليوني نيست كه نگران انزوي المللي اين رژيم است بلكه ساير مقامات اين كشور نيز بارها از اصطلاح انزواي بين المللي اين رژيم بدليل سياست هاي خاص آن سخن به ميان آورده اند. ايهود باراك وزير جنگ اسراييل در گفتوگو با راديو رژيم صهيونيستي پيشبيني كرد كه مخالفت با اسرائيل در سطح بينالمللی افزايش يافته است و به همين دليل خواستار تلاش براي ممانعت از اين وضعيت شد. وي حتي اظهار داشت كه براي برون رفت از اين وضعيت بايد تصميمات سرنوشت ساز اتخاذ شود تا از انزواي بين المللي بيشتر جلوگيري شود. موضوع انزواي بين المللي رژيم صهيونيستي تا جايي است كه برخي تحليلگران آمريكايي نيز نه تنها به آن ازعان دارند بلكه خواهان اين انزوا هستند تا جايي كه جاستين ريموندو در مقاله اي با عنوان "آیا زمان آن نرسیده است که جهان تصمیم بگیرد رژیم صهیونیستی را منزوی کند؟" مي نويسد: زمانی که رژیم صهیونیستی به سرزمینهای اشغالی یورش برد، یک حکومت فاشیستی شبیه به رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی در آنجا مستقر کرد. بعد از آن، رژیم صهیونیستی که درمانده شده بود برای بقا جنگید و به موازات آن گفتمان صلح به جریان افتاد. فرآیند تضعیف و فرسودن فلسطینیها به عنوان یک اقدام شرورانه ولی لازم برای تثبیت ترتیبات رژیم صهیونیستی به کار گرفته شد. وي در نهايت به اين امر اشاره دارد كه بمباران و تداوم محاصره غزه، حملات وحشیانه به لبنان و تداوم امتناع برای پذیرش نقض گسترده حقوق بشر که در گزارش گلدستون به طور مستند ذکر شده، تصویر بسیار تیرهای از رژیم صهیونیستی حتی در میان حامیان آن بوجود آورده است. رژیم صهیونیستی در حال حاضر در دنیا به شکل گستردهای به مثابه یک ملت اشغالگر شناخته شده است، حداقل در خارج از آمریکا این گونه تصور میشود.